هر کسی پس از تو آمد خلوت منو بهم زد. تورو باز به یادم آورد اگه ازعاطفه دم زد. ولی مثل سابق حضورم پررنگ نیست. کامنت تکراری هم خواهش میکنم نزارید. امیدوارم حال همگی تون خوب باشه. تو این شبای عزیز ما رو از دعای خیرتون بی نصیب نزارید. خدای من چرا وبم اینجوری شد. کلا مطالب و نظرلتم پرید. کلا برگشته به مظالب چند سال قبل. تכ هآ بآ غ م.

ساعت ها می توان به پنجره ی خالی خیره ماند. می توان عاشق قاب عکس خالی شد. می توان لباس کهنه پوشید و جشن گرفت. می توان به خاکسپاری غریبه رفت و گریست. می توان در ازدحام مردم آرام آواز خواند. رها از هر بودن زیست. سوار بر پیچکی از جنس باران.

ذوقم دارد به سمت عقیم شدن میرود.

آغوشی هست که من در آرامش آن هر شب به خواب می روم . برای حس خوشبختی حتی خیالت کافیست . تو آمدی و خدا خواست دخترم باشی. و بهترین غزل توی دفترم باشی. خدا کند که ببینم عروس گلهایی. خدا کند که تو باغ صنوبرم باشی. خدا کند که پر از عشق مادرت باشی.

با تو سخنان بی زبان خواهم گفت. خود را اگرچه سخت نگه داری از گناه. گاهی شرایطی است که ناچاری از گناه. هر لحظه ممکن است که با برق یک نگاه. بر دوش تو نهاده شود باری از گناه. بالا گرفته ام سر خود را اگرچه عشق. یک عمر ریخت بر سرم آواری از گناه. دارند پیله های دلم درد میکشند. باید دوباره زاده شوم - عاری از گناه -.