خواستم بیام و بگم که ما خوبیم. این شیطون بلا هم خوبه و از دیر آپ کردن وبلاگ نگران نباشین. از این همه مهربونیتون ممنونم. یه مشکلاتی واسم بوجود اومده که اصلا وقت آپ کردن وبلاگ رو ندارم. بعدا که بزرگ شدم همه کامنت های مهربونتون رو میخونم. روزی که این وبلاگ رو با ذوق و. شوق درست میکردم فکر نمیکردم شاید روزی stop بخوره. اما مشکلات همه چی رو تغییر میده. و به این نتیجه رسیدم. خواستم از نگرانی درتون بیارم اما بدتر کردم .

من وشوهرخوبم 24بهمن 1381 با هم ازدواج کردیم ودر 14 شهریور 82 بعد از چندماه دوران طلایی نامزدی زندگی مشترکمون رو شروع کردیم وپسرم آرين 8 اسفند 84 با ورودش به زندگیمون اون رو قشنگتر کرد. مي نويسم فقط به اين دليل كه از گذر ايام ردپايي اينجا بمونه. تنها دليل نوشتنم فراموش نشدن خاطراتيه كه ممكن بود از يادمون بره.

امروز چهارشنبه ۲۹ شهریور نود ویک منم برای جشن شکوفای رفتم مدرسه تلاش . اینم مراسم رد شدن از زیر قرآن. من و بابایی درب ورودی مدرسه . البته این در مربوط به اونایی هست که کار دارن . دانش آموزها از در دیگه ای میرن مدرسه. سه تا کلاس اول هستیم . من توی کلاس اول یک هستم . قبل از ورود به کلاس ما رو از زیر قرآن رد کردند . البته این عکس بعد از کلاس گرفته شده و کتابامون بهمون دادند . اینم پرنده کار دست خودم .

امروز اولین جلسه کلاس والیبال آوین شروع شد و برای رسیدن امروز سه هفته بود که انتظار می کشید. امروز به همراه آوین و بابا شهریار و مامان جون برای صرف صبحانه به پارک اسدآبادی رفتیم هوای بسیار خوبی . پل طبیعت و مرکز علم گنبدمینا.

وقتی وبگذر نشون می ده هنوز روزی هفت یا هشت نفر سراغ این وب را می گیرند یعنی آب باریکه زندگی وبلاگی هنوز جاری است. الحدالله رب العالمین ما خوبیم . امسال سارا هم همون مدرسه ای که فاطمه می ره قبول شد و خیالمون را برای دوره متوسطه اول راحت کرد و مقادیر متنابهی جایزه دریافت نمود. همچنان در حاضر جوابی کم نظیره و خلق خوی نوجوانی هم ب آن اضافه شده و خلاصه بنده که در سن سه سالگی از پس زبونش برنمی آمدم الان دیگه وضعم معلومه. نمی دونم چقدر طول کشید پنج سال پنج ماه پنج .