این وبلاگ جهت شاد کردن شما طراحی شده! بله شما مخاطب عزیز! بچه دار شدن آرايشگر. بالاخره خدا خواست و او بچهدار شد! روز اول يك شيريني فروش وارد مغازه شد. فرداي آن روز وقتي آرايشگر. از طرف قناد دم در بود.

میخوام دورشم ازاین شهرودیار برم تا ناکجا آباد. خداکنه اونجا کسی نباشه مردمی نباشه که نیرنگ و فریبی هم نباشه. برم با خودم دل شکسته م زندگی کنم. من و دل بارها و بارها تورو آزردیم. به تو توجهی نکردیم و دنبال خودمون کشوندیمت. دردهای منو دل به عذابهای تو در بی حساب شدیم. غرور من بیا تا برویم. من و دل خیال خامی داشتیم به خیال خود دراین شهر بهایی داشتیم. مزه ی عشق به کامم تلخ است. این شهر پراز نیرنگ است. من و دل بارو بنه برداشتیم. خسته و تنها بیا تا برویم.

دوستی دیرینه از سرزمینی دوردست در رویا. چقدر زود دیر می شود. 4 سال گذشت و چه قدر پر تلاطم و مواج بود این گذر عمر. انگار خونه ای ک بعد از چندین سال دوری دوباره برگردن توشو. بوی گرد و خاکاشو حس کنن. اما امنیتش واسشون مث قبل باشه. خیلی زود گذشت اما حرفام دیگ بوی خوش قدیمو ندارن. انگار خیلی از خودم فاصله گرفتم. دیگه حرف دل شاید نزنم. خلاصه حیف گذشته و حیف اون خوبیا.

هرزگاه برات سوال بشه که چرا مادرت اینقدر شکسته شده. بگو مامان فدای دونه دونه شیارای صورتت بشم. اینقد فشارش بده که داد بزنه. به سلامتی اون پدری که با لباس کثیف و کهنه میره کارگری تا شکم بچشو سیر کنه. ولی بچش روش نمیشه به دوستاش بگه این پدرمه.

خدایا مرا در برابر هرانچه انسان ماندن را به تباهی میکشد با ندانستن و نخواستن روئین تن کن. باید با خدای عزیزم تنها باشم. و شما تنگ شده بود که نگو! به اندازه.

از تو نوشتن شاید زود باشه . برای تو دلتنگ شدن , بی قرار شدن , بی تاب شدن . اینطور که نیستی و میریزم بهم. شاید زود باشه اینطور که میخوامت .

ای دریغا که همه مرزعه دلها را. علف هرزه کین پوشانده ست. تیرگی هست و چراغی مرده. دور ماندند ز من آدم ها. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من.