یعنی توی این 30 سال عمر هیچ کس تا این اندازه نتونسته بود من و مجاب کنه که رئیسم امروز کرد! امروز من دور از جان شما یک شکری خوردم و رفتم جهت ارائه ی گزارش عملکرد عرض ادبی هم خدمت جناب رئیس داشته باشم.

تغییر یافتم از پست قبلی به این پست. حدیث مربوط به آخر ال. زمان رو شنیدم و حکایت اینکه هرچه بیشتر در خانه بمانید بسکه مشکلات و معضلات در بیرون خانه زیاد شده بهتر است و خلاصه اینکه به پدرم حق دادم که نگذارد با یک عده غریبه بروم مرنجاب.

عزیزان بعد رفتن رویا این وبلاگ دیگه آپ نمیشه فقط دوستان عزیزی که گاهی سر میزنن و فراموش نکردن میتونن تو قسمت نظرات همین پست آخر حرفاشونو بزنن من گاها میام چک میکنم و در صورت لزوم جواب میدم . ندارم تاب دل بر کندن از. که هم جان از تو دارم هم تن از تو. به خاطر تو این نفس. هنوز کمی تو سینه هست. واسه اشکات شونه می شم. واسه تو دیوونه می شم. تو رو تنها نمی ذارم.

کمی اهسته تر رد شو. غمی در من نیست جز غم شادی. چند بار اومدم بنویسم اما حرفی نبود برای گفتن. روزهام مث نوشته هام سرد و یخی ان. چند بار ارشیو خونی کردم برای دوباره شادی شدن. اما هرگز نتونستم نقش چیزی که نیستم رو بازی کنم. این منم که هر روز سرد تر از روز قبل ادامه میدم. خودمو سرگرم میکنم برای فراموش کردن ثانیه ها. گاهی جایی میری به امید بودن کسی. هنوز دوستانی دارم بهتر از آب روان.