که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت. این جاده می پیچد و امتدادش را . چهار شب دیگر هزار و یک شب از آفتابگردون می گذرد. از نهم بهمن ماه 1383 در اینجا نوشته ام و تا چهار شب دیگر باید به این فکر کنم که چقدر برای نوشتن فرصت دارم. وقتی که برای نوشتن دلتنگم و برای شعر خواندن دلتنگتر سراغ نوشته های گذشته می روم. بیفتد که برقراری تماس تلفنی غیر ممکن است با اینهمه درس و امتحان یکبار دیگر باید حضوری بروم.

نمیدونم چی شد که یهو آدرس وبلاگمو زدم و اومدم اینجا. توی مدتی که نبودم هزار تا اتفاق افتاد. بالا و پایین زیاد داشتم . نمیدونم الان کجام ولی میدونم بین این بالا و پایین درگیرم. هر کتابی که میخونم میگه به بالا فکر کن بالا میری. شاید اون روزایی که خوبم اوضاع واقعا عالیه. الان ۷ صبحه و من دیشب اصلا نخوابیدم! نوشته شده در شنبه س.

گ ل فروشی عباس آقا و شمسی خانوم. یادداشت های یک دختر ترشیده. 89پایان را تو رقم بزن . هاج و واج به دیوار روبه رویمان نگاه میکنیم. در دل میگوییم کاش فرو بریزد. این پا آن پا میکنیم خسته شده ایم . اشکهایم این روزها زیر باران های پاییزی گم میشوند.