آن - درب بازی که می گشاید هزارو یک گره را. واین - پنجره ای بسته. که به بند می افکند هزاران هزار آزاده را. ودستان لطیف آن خالی ست. از آن چو می نگری . فاش راز صد جهان با توست. شادمان و فرخنده وسبک بال زیستن. های وهو دشمن دغل باز. جز بیم ونفرت و خشونت نیست. تمام جدال های جهان از اوست. خودباختگی و محوو استحاله شدن.

جا مانده در دشت کویر. عشق در چهره ی زیبایت. دیگر مال این حرفها نیستم. که دگر نوازش احساس و. کوبیدن بر سندان یکی ست. اینقدر جلوی اشتباهاتمو نگرفتم که بالاخره اونا جلومو گرفتند. چه خوش گفت فردوسی پاکزاد زگهواره تا گور دانش بجوی.

توی هفت7 آسمون تو تک ستاره منی. خیال که خیس نمیشه! تو بودی سنگ صبورم و نگاه دورمو لبهای بسته من. دلم برات تنگ شده جونم. بغض ترانه ام رو شکستم. تو عین ناباوری یک شب . تو بودی سنگ صبورم و نگاه دورمو لبهای بسته من. از خوابم پا میشم . تیشه زد به ریشم . از من خالی میشن هم صدا.

از همه جا از همه چیز. پرواز را به خاطر بسپار. یادداشت های یک دختر دست فروش مترو.

فراموش نکنیم که خوشبختی جائی در انتهای مسیر نیست. بلکه لذت بردن از گام هائی است که برمی داریم. پائيز رنگين كمان رنگ ها - ساوه.

جهان راهمین جا نگه دار. من آن طرف امروز پیاده می شوم. كمی نزدیك به پنجشنبه نگهدار. كسی از سایه های هر چه ناپیدا می آید. و نزدیك پنجشنبه به راه بعد از امروز می افتد. كمی نزدیك به پنجشنبه نگهدار. تو همان آشناترین صدای این حدودی. كه مرا میان مكث سفر. به كودك ترین سایه ها می بری. با دلم كه هوای باغ كرده است. با دلم كه پی چند قدم شب زیر ماه می گردد. نشینم و از یادمی روم. هر چه ناگهان تا دو چشم زیر چتر. و گام های بی راه.

ظ توسط بهرنگ محمودی نظرات .