نامه هایی به یک دوست. هنوز هیچ کاری نکرده و قدمی برنداشته یکماه از سال ٨٩ هم گذشت. چه سریع این عمر میگذرد. نامه هایی به یک دوست. نامه هایی به یک دوست. بمان با من بمان با من چه اکنون ترا نیازمندم همصدا شو با من چه بشنوی از سکوتم فریادم را چه بخوانی از نگاه بهت . نامه هایی به یک دوست. نامه هایی به یک دوست.

منو گل باغ شکوفه های اطلسیم. پشه ها از همه جا فراری اومدن تو آستین من. اندازه قلم متن جدید پرشین بلاگ . گور پدر گرمای تابستون و شلوغی تهرون. بدون مقدمه قیافه من تو بانک وقتی چکی پاس نمیشه,. بعد از یک هفته حرص و جوش. و تلفن مکرر به صاحب چک. قیافه من بعد از پاس شدن چک. آغو ما امروز یه چیزی دیدی.

من هیچی بلد نیستم! عشق است بلای من و من عاشق عشقم. این نیست بلایی که سپر داشته باشد. همین که در اینجا رو باز کردم بدجوری سوز اومد! اینجا که هنوز زمستونه! باید اینجا رو هم بهاری کنم. حداقل زمستون نباشه! البته اینجا با دنیای بیرون که توش درختا شکوفه زدن و خورشید می تابه و هواش داره کم کم گرم میشه خیلی فاصله داره. دنبای من هیچ ربطی به اون بیرون نداره.

روز هاي بي خاطره شب هاي تكراري. نمیدونم چرا وقتی آدم عجله داره. عقربه های ساعت مثل اسب تندرو حرکت می کنند! الانم برای من زمان داره مثل برق و باد میگ. باید یه مقدار تندتر کار کنم. دقیقه دیگه پیداش می شه. بهتره روبه روی در بشینم. روشنایی سه تا هالوژن کوچیک رنگ خاصی به فضا داده. فرم نشستنم هم که خیلی خوبه. باز دچار وسواس فکری همیشگیم شدم! از یه ساعت پیش تا حالا 5 بار کوک سه تارم و کنترل کردم. خبهمه چیز رو به راهه.

میرم اما شب جمعه ها فرامووشم نکنید. به رسم همه ی پست های خداحافظی نظرات تایید نمیشه. یعنی کسی نمیمونه که تایید کنه! عسلدوست صمیمیمه. شاید ازش خواستم بعد رفتنم بیاد کامنتاتونو بخونه . این وبلاگم تجربه ی خوبی بود. یه شباون شبی که واقعا بهم سخت گذشت همه چی دوباره تموم شد.