در چشمانم تمام خاطرات را مرور می کنم. خیره به خود می نگرم. به چهره ی غریبی که پیش صورتم نقش بسته است. تا شاید جدا سازم این همه خاکستر و سیاهی را. چقدر فاصله ی آن روزها و این روزها کم شده اند. دیگر حرفهایم هم در حرفهایم نمی گنجند.

شاید بخوام برم بلاگر . خب از اونجایی که عکس ریده با این سرعت لود شدنش همون قالب قبلی رو گذاشتم. اما دهن سرویس انگار ذاتا با ما مشکل داره! مام رفتنی شدیم دیگه .

دریغ که قلب گمشده ام. سخت - به بیراهه میرود. بدون تو دنیای من .