اشعار سی تن از بهترین شعرای ایران. ای چشم و ابروی تو خلاق المعانی. پیچیده در گیسوی تو سبع المثانی. نام تو بود این که ز چشمم طلوع کرد. جنگل میان وسعت دستم رکوع کرد. من گرفتار من و آینه در تکثیر است. جلوه ها می کند این من که در این تصویر است. از کوچه می گذشت تغییر کرده است. پایش شکسته است یا دیر کرده است. تازه و طرفه و ترانه شدی.

می خواهم سفر کنم از کویر. بی وقت می گذری تا نبودنت را نشمرم. تا باور کنم عقربه ها هم مرا دور زده اند. به دنبال ثانیه ای می دوم اما. در بارانی چشم هایم زنگ می زنم! بوق ممتد. برای بیدار کردن مردی که رفت. زود تر از عبور زمان. خوابیده بر هرچه تاریک است.

مادهي 5- حوزهي عمليات انجمن در اهواز و سرتاسر كشور است.

پلکی بزن به رقص درآیند جامدات اخم شکنجه گر که فریباست چشمهات. باز خوانی کوتاه سروده ای از محمود نائل. باز خوانی کوتاه سروده ای از محمود نائل. بال زدن رفتاری است ویژه ی پرندگان که به پرواز می انجامد . در مثل تلاش بی حاصل او را بال بال زدن می گویند .

اخرین شعری که در سال 1391 سرودم. عریانم ودر خلوت خود راز ندارم. در خلوت خود حاشیه پرداز ندارم. می خواستم آکنده شوم از غزل اما. یک واژ ه ی رنگین غزل ساز ندارم. گفتم که تو را معجزه ی عشق بنامم. دیدم که توانایی اعجاز ندارم. دستی که نوازشگر احساس تو باشد. حسی که کند بغض تو را باز ندارم. دلدادگی ات را به صدایم نده ای دوست. من حنجره ای در خور آواز ندارم. بیهوده مدر پیله ی پروانگی ام را. عمریست که من میل به پرواز ندارم. مرداد دلم شرجی و اسفند غباریست. چون آینه ای جز شب اهواز ندارم. تادرسرم همين من دنيا پرست هست.

با احترام به غزل جناب احمد نوازانی. قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت. حسی که از تغزل دریا شروع شد. بر آستان قدس رضا انتها گرفت. پروانه وار دور ضریحش طواف کرد. پروانه وار گشت و بعد ارتقا گرفت. بر صفحه سپید تپش های من نشست.

این وبلاگ دیگر به روز نخواهد شد. سلام دیروزها نه آنقدر در من ذوق. ورود به فضای مجازی بود و نه انگیزه. دوست شاعرم ساخت و بعد از آن تا هم اکنون کامران عالیان. می کرد که از هر دوی این عزیزان به پاس زلال مهربانی و زحمتی که کشیده اند تشکر می کنم وبعد از این با وبلاگ جدیدی خود در خدمت دوستان. عزیز شاعرم هستم پس بزودی پذیرایتان هستم بایکی از تازه ترین غزل. وه که با یاد تو ای خوب! .