این وبلاگ یادداشت های روزانه یک مدیر است. تجربیاتم را می نویسم اینجا. دست نوشته های چند مدیر جوان. رفتار سازمانی و کاربردهای آن در مدیریت. من واقعا تنها حرفی که به این آدم ها می زنم اینه که برین کار خودتون رو راه بندازید. اینطوری معلوم می شود روحیه کارمندی نداشتن واقعی است یا تنها توجیهی است برای شرایط کاری افراد.

باز هم سلام اسمونی من. این بار نمیتونم حس خدایی بینمان را تشریح کنم! کاش دستانم قادر بود همه مهر و محبت های دنیا را جمع کند و زیر پایت بریزد. اما حیف که قادر نیستم . اما یک قادر توانا هست که میتواند همه ارزوهای دلم را برای تو. به واقعت تبدیل کند . من تورا به قادر یکتا میسپارم و ارزو میکنم همیشه در کنارم باشی . به عشق آخر هفته های اسمانی که تو عزیز آسمونی برای تک ستاره زندگیت میسازی . اونی که حاضره برای این همه محبتت جونشم بده .

Wednesday, July 15, 2015. بعد میگم خوب همین الان دو کلام بنویس. چیزی که از حجم و تنوع روزانه ها کم نشده. ولی معمولا از این مرحله بیشتر جلو نمیرم. کلا آدم کم حرفی شده ام. یعنی کم حرف نمیشه به من گفت. ولی از قبل کمتر حرف میزنم. امروز فعالیت وبلاگیم یک قدم پیش تر رفت و چیزی نوشتم. دو تا از سال پیش جلو افتادم. Thursday, April 9, 2015. Monday, March 16, 2015. You snooze, you lose.

گاه سکوت یک دوست معجزه می کند و تو می آموزی که همیشه بودن در فریاد نیست! بیمارستان ح. بابا رو راه ندادن و گفتن باید پایین بمونه. من و مامان رفتیم بخش جراحی زنان. تو آسانسور یه آقای خدمه میان سال ایستاده بود. انگاری داشت باخودش حرف میزد اما بلند بلند. قدیم یه طبیب بود یه شهر. الان یه آدم و چن تا دکتر بالا سرش. نمیدونم با نظرش موافقم یا مخالف اما هنوز حرفش ذهنمو درگیر کرده! میگم خوب اخه تموم شده میگه عیبی نداره همونجوری ببر! .

شرایط کشورهای مختلف برای ادامه تحصیل و مهاجرت. کشف شده ها در سفر. منو پ ک میزنی آروم. تصور زندگی بدون اینها ترسناکه! فکر کنم یه زمانی توی همۀ روابط و گروه های دوستی باشه که یک یا چند نفر احساس کنن دارن عقب میفتن. نه که رقابتی در میان باشه یا مسابقه باشه مثلا! قبلا هم از این حس ها داشتم. زمانش و دلیلش فرق میکرده.

هنوزم تو شوک هستم! اگه هی لی لی ب.

دورها آواییست که مرا میخواند . انشالله که سال جدید برای همه ملت ایران سالی پر از شادی و موفقیت و امید باشه. ببخشید که من به دلیل گرفتاریهای شغلی و ماهانی نمیتونم زیاد وارد دنیای مجازی بشم و به وبلاگهای شما دوستهای خوبم سر بزنم ولی تک تک به فکرتون هستم و براتون آرزوی موفقیت دارم. سال خوب و خوشی رو پیش رو داشته باشید. به توصیه دوستم روشمو عوض کردم. خلاصه ماهان کمی گریه کرد.