ظ روز پنجشنبه ٧ خرداد ۱۳٩٤.

مهری که به دلم داده شد. حس بودنت را با هیچ نسیم صبحگاهی طاق نمیزنم. نفسهای روح افزایی را که به جانم میدهی را دلم نمی آید بازدم کنم. چه لذت بخش است وقتی دراوج اسارت صدایت رها میشوم. تمام ثانیه های عمرم را حراج میزنم برای یک لحظه با تو بودن. اکسیر عشق تو از هر چیزی در این دنیا ناب تر است. تکراری شدن ساعتهای زندگیم برایم عادی شده است.