6ماهی از اخرین اپم میگذره . خیلی چیزا عوض شده . ادم ناشناخته شدم که خودم دوست دارم اون کسی نیستم که بخوام با هر ضربه ای بشکنه . خودم هستم اون چیزی که میخوام باشم . دارم واسه مسابقات اماده میشم . خیلی چیزهای دیگه که خوشحالم تونستم بدست بیارم . با هر اتفاق کوچیک بهم نمیریزم .

گمشده روی دیوار پنجره دل تنگی من. نتونم گریه را آواز بکشم به سنگی من. من با تولد پاییزمو تو رختخواب بی کسی. تو نگهدار بهارت باش ما که بهم نمیرسیم. نوشته شده در پنجشنبه یازدهم فروردین ۱۳۹۰ساعت ۲۱ بعد از ظهر توسط بهزاد جیگیلی. ایشاالله همه به عشقشون برسند ماکه لایق نبودیم تنها موندیم بهش نرسیدم. امروز روز سپاس گذاری از خداوند است. را آفرید تا یادمان باشد کسی هست برای عاشق بودن. تا با تمام وجود به او بگوییم. این عکسارو تقدیم میکنم به قلب. وقلب های همه ی عاشقا. اگر حرفی زدم از گل توی.

الان وقت ندارم که توضیح بذم فقط عکس تیروردی رو می ذارم گربه کوچولوی من که عاشقش هستم. واقعا که شما پسرا چقد هوس بازین عشق نیست که هوا و هوسه فقط! تا دیروز فقط ندا فلان بود و فقط ندا بیسار بوده . و من او را اول از همه انتخاب کرده بودم.

مردم رو برق میگیره منم که معلومه دیگه چوب کبریت سوخته. به هرکس دل نهادم بی وفا شد. چو پابندش شدم از من جدا شد. نمیدانم از اول بی وفا بود. یا چون نازش کشیدم بی وفا شد.