در نظربازی ما بی خبران حیرانند. مجيد قصهها بالاخره به يك آروزيي رسيد. مبارك كرماني و پوراحمد و تمام دهه شصتيها باد. پنجشنبه ۳۰ خرداد۱۳۹۲ 0 مهدی.

به تماشا سوگند و به آغاز کلام. چه خوابى بود خوب شد خواب بود من از دیدنش ذوق نکردم! نکنه این توى اینده پیش بیاد! خدایا خودت کمک کن. همه ى اتفاقایى که منتظرشون بودم توى خواب پیش اومد. خوابم اینقدر واقعى بود که وقتى بیدار شدم و فهمیدم که خواب بوده ترجیح دادم که دوباره بخوابم و بقیه ى خواب خوشمو ببینم.

شرط میبندم از آخرین اثری که بر زندگی من گذاشتی خبر نداری. تو در اغما بودی وقتی که من دیدار تو را انکار کردم.

معلق بین چهارده و بیست و یک. زیر دستات جون بده و تو هر کاری کنی هیچ فایدهای نداشته باشه. همه بدونن که مرده و تو بیخود داری توی دلت میگی برگرد. پرید و بوسیدم و در گ.

مسخره ام نکنید! حرفای خودمونی من و تو. معلق بین چهارده و بیست و یک. سالها بازیچه تقدیر بودن ساده نیست. مثل یک دیوانه در زنجیر بودن ساده نیست. زندگی در برکه شاید سرنوشت ماهی است. عاشق قلاب ماهیگیر بودن ساده نیست.

دو چشم آینه در چشمهای او زل زد. یکی میان نگاهش در آتش حسرت. و دیگری پر از احساس تلخ رفتن بود. میان غربت پاییز دربه در میشد. به حکم غیرت تقدیر خودکشی میکرد. و اینچنین شب آیینه بیمحابا بود. سکوت کرد و از آیینه روی برگرداند. و چشم خاطره را بست تا که نیت کرد. و قلب خستۀ خود را به آب رود سپرد. و با درخشش رویای صبح از سر ذوق.