Sunday, March 20, 2011. شعری از غاده السمان شاعره سوری. اگر به خانه ی من آمدی. برایم مداد بیاور مداد سیاه. تا به جرم زیبایی در قفس نیفتم.

راز زيبايی در آن نهفته است. بدان که جمع هميشه بهتر از يک فرد بودن است. وقتی تو تو چشمام نگاه می کنی منم تو چشمات نگاه می کنم و بهت میگم که دوستت. وقتی تو بهم می گی که دوستم داری من بهت نمی گم که منم دوست دارم من میگم. وقتی تو بهم میگی که عاشقتم من بهت نمی گم که منم عاشقتم من میگم. این موقع تو فقط می خندی فقط خنده.

چون ماه می مانی! گاه شبها بر فراز خانه ام. گاه درپشت ابر های رویا. تورا در چاه تنهایی ام. خیال خامی ست می پنداری. نازنین آمد و دستی به دل ما زدو رفت . پای به قصه ی آشفته ی من گذاردی. در نو ردیدی بی کرانه ی دلم را. از سبز و سرخ بهار.

در دوزخی که هستيم فاحشه ای تنش را به مرگ فروخت. بيا زير باران بيا جان بگيريم. من برای گفتن حرفی به ميان شما آمده ام. از خيلی از دوستان ايميل داشتم که نميتونن وارد وبلاگم بشن! تصمیم گرفتم برم یه جای جدید! برای چی اتفاق افتاده . البته میدونم که فقط بعضی آی اس پی ها فيلترش کردن! اما من میخوام با همتون باشم ! و این پایانی شاید تلخ . شایدم بی مزه! منتظر حضور گرمتون هستم . چار ه ای نیست! .