چند ساله آلمان زندگی می کنم. از زندگیم هم راضی ام هم ناراضی. ارثیه ای که هر مادری به دخترش می داد. یه نوشته کوتاه با یه دنیا عشق. عنوانی به ذهنم نمی رسه. سالی که می ره و سالی که میاد. خب دیگه وقت غیبت فرا رسید. حالا یه سوزن به خودم. زیر گنبد کبود- یکی بود یکی نبود. ذهن نوشته های خانم و آقای اردیبهشتی. نی لا عزیز و زندگی.

حرفایی ک زبان نزد ولی دل زد. حرفایی ک زبان نزد ولی دل زد. دروغ گفتن را خوب یاد گرفته ام. حال م ن خوب است. فقط زیاد تا قسمتی هوای دل م طوفانی. همراه با غبارهای خستگی ست. خدا هم از حرف های تک راری م ن خسته است. چه حس مشترکی داریم م ن و خدا. از حرف های تک راری من خسته است. از تک رار غم انگیز روزهایم. لمس کن کلماتی ر اکه برایت می نویسم .

Хэрвээ та миний блогт байгаа зургийг цааш дэлгэрэнгүй үзэхийг хүсвэл тухайн зургийн дээр байрлах гарчиг дээр дарж үзнэ үү. Миний блогоор аялаж байгаа таньд баярлаллаа.