او بعد از تو بی کس میشود! یا برای کسی همه کس نشو. مراقب بی کسی هایش باش! نوشته شده توسط . وقتی من مردم و دار فانی را وداع گفتم چادر سیاهی روی من بیاندازید تا مردم بدانند سیاه بخت بودم. چشمانم را باز بگذارید تا همه بدانند که چشم انتظار مردم. زبانم را بیرون بگذارید تا بدانند تشنه عشق بودم. پاهایم را بیرون بگذارید تا بدانند بدنبال عشق بسیار دویدم. دستانم را بیرون بگذارید تا مردم بدانند از این دنیا چیزی نبردم. بی کسی رسمه تو دنیا دل ای دل.

من با تو طعم گس تنهایی را چشیده ام. من با تو تمام ستاره های یأس را چیده ام. من با تا اعماق دردهای عظیم. من با تو به انتهای امید رسیده ام. من با تو تمام سکوت را گفته ام. من با تو عذاب جهنم کشیده ام. من با تو تازیانه های نفس را. بر جان بی رمق خویش دیده ام. من با تو درد و افسوس زندگی. من با تو آه که دیگر بریده ام. به دستت بوسه خواهم زد. که دست تو مرا اینگونه پروردست. دلم میخواهد از زیباترینها هدیه ای سازم.

و تنهایی هایم روزگار می گذرانم . از گل و لبخند خبری نیست اما من هستم و همچنان سعی می کنم که بنویسم . بنویسم تا شاید مرهمی باشد برای دلتنگی هایم . مجالی باشد که گهگاهی هر چند تلخ. تمرینی باشد برای بودن . خدا را چه دیده ای . شاید باز هم خواب گل رز سرخ را ببینم . و از ته دل بخندم . بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است . از دل برود هر آنکه از دیده برفت! کلا محو شده اما هر روز وقتی به دلت نگا می کنی.