Date Range
Date Range
Date Range
همشهری جوان - شماره 446 - 26 بهمن 1392. باز هم موسی راوندی غایب است که. سینما - بزرگان در اغما - پایان جشنواره فیلم فجر.
مهمانی کتاب خوار ها! اینم اون لیست کتابی که قولشو داده بودم . من ترجمه نشر چشمه رو خوندم ولی زیاد روان نبود . فکر می کنم نشر مروارید هم این کتابو داشته باشه .
هست جلسه این کتاب در اوایل اسفندماه برگزار خواهد شد.
خوان هشتم را من روایت می کنم اکنون. تا به حال این قدر دقیق و عمیق به لهجه لری نگاه نکرده بودم. کلمات را با متانت خاصی ادا می کرد. انگار یک جور گویش سنگین و رنگین. آهنگ کلماتش وزن داشت ولی نه اندازه معنی عبارت هاش که بدجور تو هوای ماشین سنگینی می کرد و نفس آدم را بند می آورد. کل داروخانه های شهر را زیر پا گذاشته بود. هلال احمر حواله اش داده بود به بیست روز دیگر. دخترک باید تا 12 ساعت بعد دو تا آمپول می زد و هلال احمر زودتر از 20 روز دیگر وقت نداشت. کل این مدت فکر های بالا به این ف.
مغرضانه نگاهم می کند حتی می توانم بگویم با نفرت. دلیل این حرکتش برایم تنها یک دلیل دارد و آن هم اینکه آدم احساساتی ایی هست. یک بار حالش خوب است و تحویل می گیرد و زمانی دیگر حتی نگاهم نمی کند تا سلامش کنم. تکلیفم با این جور آدم ها اصلا مشخص نیست. در مقابلشان حس خوبی ندارم.
از آن شبی که برنگشتی! کاش با رستخیز دوباره طبیعت. تو نیز از بستر این خاک سرد برمیخواستی. تا باز زندگی را در نگاه مهربان و لبخندان گرمت ببینیم. تا باز شور و عشق در روحمان جاری شود. تا باز کلام دلنشینت تحمل زخمهای این روزگار نامهربان را برایمان سهل تر کند. و باز از عطر بودنت مست و شیدا شویم . سالروز تولدت در راه است. و داغ نبودنت را بیشتر بر دلمان میگذارد. چه قدر دانی با ارزشی در کشورمان از هنرمندان. کاش با رستخیز دوباره طبیعت.
از طلوع عشق تا غروب سرنوشت دوستت دارم . سکوت میکنم و لبخند میزنم تا کسی نفهمد درد دل نازکم را. تنهاتر از قبل شده ام اینروزها. این خواست خودم بود که از همه دور شدم. بگذار فکر کنند آنقدر خوشبختم که فراموش کرده ام همه چیز را.
از تمام کسانی که لطف میکنن و چشمای قشنگشونو واسه دقایقی مهمون وبلاگ من میکنن ممنونم. تو رفتی و من . تنهایی ها و بی کسی هایم. پاییز بهاریست که عاشق شده است. قلبی دارم خسته از تپیدن. چند وقت است برایت می نویسم. و گاهی هم تو می نویسی و من میخوانم. این روزها درد دلهایمان را به زبان نمی آوریم. مانده ام اگر این دنیای مجازی نبود.