آدرس وبلاگ دیگر من در بلاگفا. باز بوی باورم خاکستریست واژه های دفترم خاکستریست پیش از اینها حال دیگر داشتم هرچه میگفتند باور داشتم ما به رنگی ساده عادت . صدای گریه ی باران پاک می آید دوباره بوی دل انگیز خاک می آید تو مهربانی خودرا زمن دریغ مدار کلید قفل دلت .

صحرایی تر از پيش برای رسالتی می آيم . دوباره آمدن از هر مسیر زیباست . چه مسیری باشد که ار توبه رد شده و به آسمان رسیده . آمدم تا همان باشم که باید نه آنکه بودم و نباید . از امروز با شما هستم اگر خدا بخواهد . ناز پرده را می کشد. درود بر تو که می خوانی ام. قطعه ای جدید تقدیم به دوستان هنرمندم.

شاعران روحانیون عشق اند! حس میکنم یه عالمه حرف نگفته دارم. برای اون کسی که این روزا کنار من نیست. سلام به همه ی دوستای عزیزم. ایشالا سال جدید سالی باشه برای حذف عادتهای بد و جایگزین کردن رفتار های خوب. از وقتی فیس بوک باب شد من هم کمتر وبلاگم رو به روز میکنم و بیشتر اونجا می نویسم. ولی سعی میکنم ماهی یک بار وبلاگم رو به روز کنم.

اشعار و ترانه های کیهان حکمت شعار. ازین حال پریشونم یه چیزایی رو میفهمی. تو انکاری مثه سنگی چقد سختی چه بی رحمی. داری میبینی چشمامو که فصلش رنگه پاییزه. داره میریزه برگاشو تو بارونی که میریزه. برنامه شوق زندگی از سیمای البرز! برنامه شوق زندگی از سیمای البرز! از فردا شب بمدت 60 شب .

تنها چيزي كه از تو باقي مانده همين سكوت من است و ديگر هيچ. علیرضا عزیز تو همیشه هستی! باورم نمیشه که بار سفرت رو بستی و به آسمونها رفتی. شاید دیگه این کره خاکی برات خیلی کوچیک بوده . همه میگن که تو رفتی. همه میگن که تو نیستی. همه گفتن که تو رفتی ولی گفتم که دروغه. همه میگن که تو نیستی. همه میگن که تو مردی. همه میگن که تنت رو به فرشته ها سپردی. نوشته شده در 17 Oct 2011. کودکان کار را می بیند. مردان خانه به دوش را می بیند. دختران تن فروش را می بیند.

رفتن بیشتر یه خاطر یک دوست. من را ببخشید که این مدت نتوانستم آپدیت کنم و بهتون سر بزنم و الان هم تصمیم گرفتم به خاطر درس هایم و این که فرصتی برای سر زدن به وبلاگ ها ندارم این وبلاگ را برای همیشه ببندم. از این که همیشه به من سر می زدید و من را تنها نمی گذاشتید واقعا ازتون ممنونم. سلام دوستان گلم امیدوارم حالتون خوب باشه. من امروز می خوام براتون یک متن بگم. عشق درون چشم هایم را.

که گفته در چشمت ماه نگه داری. چای دم کشیده ی تازه. که کام گذشته و حال را. و حرف های تازه می زنم. و تو مدام این مگس را. مردی که از کوه بالا می رود. در چهل و هفت روزه گی.

پشه ای گردان چو گردی در فضا. پشت یال شیری افتاد از قضا. بس که آن ناچیز خوشبینیش بود. پیش خود بر شیر سنگینیش بود. لحظه ای نگذشته با شیر کلان. گفت آن مسکین لاغر کای فلان. گر تو را بر یال سنگینیم ما. باز گو تا بیش ننشینیم ما. شیر گفت از این زمان تا هر زمان. هر کجایی هر چه می خواهی بمان. گر نه خود گفتی بیالم جسته ای. من ندانستم کجا بنشسته ای. درحقیقت یار یک دل کیمیا ست.