بعضی وقتها بعضی کلمات خیلی بار معنایی زیادی داره . آدمو می شکونه و خرد می کنه . سهم من از زندگی همینه. حتی بهترین اتفاق ها هم بی افته دیگه برام خوشحال کننده نیست. اول از همه سال نوی همگی مبارک. بهار رو باید غنیمت بشماریم .

زنهار کاسهی سر ما پر شراب کن. اينجا سر و صاحاب نداشت كساد شد تختش كرديم. یه کمشو می چشم طعم رب انار میده . نه رب انار اصلی طعم رب تقلبی میده . چراغها را من خاموش می کنم. چند روزي است تاير پرايد لف لف.

تا اطلاع ثانوی حرفی برای گفتن هست. روحش شاد و یادش گرامی. من از سخن پوچ می ترسم و از آن پرهیز دارم. اما ترس از سخن پوچ نیز لاف پیمایی است. زندگی پیچیده ما میان این دو واژه.

هوای آلوده این شهر من رو افسرده میکنه.

خواننده گرامی برای مشاهده نوشته های پیشین به عناوین مطالب وبلاگ مراجعه فرمایید . گاه با شیطنتی می خنداندم. بغض می کند و دلگیر می شود. شبیه این روزهای من است. پنجره ای به جهان خواندن. خواب دریا ماهی های حوض را دق میدهد. خرپ خرپ های مغز یه چپ دست. کلاسی برای بچه های خلاق.

روابط و دوستی های ما . بعضی از دوست هایمان را از بقیه بیشتر دوست داریم. گاهی اوقات یک نفر را خیلی خیلی بیشتر. گاهی اوقات یک دوستی یک روزه تا پایان عمر در ذهنت میماند و گاهی یک دوستی چند ساله را یک روزه فراموش میکنی. گاهی اوقات دوستی را که پس از سالها دوباره میبینی تو را خوشحال میکند و یا برعکس. صحبت تنها از دوستی نیست .