بارانی به سر و رویش زده. باران با لباس سپید می آید. همه ی آنچه که نگفتی. از یک خوان دیگر هم عبور کرد و به زودی منتشر می شود .

اشعار و یادداشت های جلیل آهنگرنژاد. Raquo; نتیجه گیری در این باره را به جملات آخر این نقد موکول می کنم.

من پارتم اشکانیم ارژنگ پاک مانیم. از سپیدی صبح تا سایه گستر هور. خیره در عبور بی صبری. سواری از کوچه گذر خواهد کرد. نوشته شده در Thu 1 Jan 2015. سایه ات از سر تنهایی من کم نشود. نوشته شده در Thu 14 Aug 2014. درود بیکران بر دوستان ارجمندم. سپاس که با حضور سبزتان محفل کوچک مرا رونق می دهید.

آنقدر از یاد رفتم که شاعر شدم. از روزهای خسته من کم نمیشوی. بر زخمهای کهنه که مرهم نمیشوی. این سیب سرخ راه به جایی نمیبرد. هی توبه میکنی و هی ادم نمیشوی. یا هستی و نیستی خودت میدانی. حوا بشوم که چه! ادم بشو نیستی خودت میدانی .

مرا نديده بگيريد و . طفلکی لالایی این برکه خوابش کرده است. عرض شود که هر وقت حرفی برای گفتن باشد اینجا به روز خواهد شد به عبارت دیگر دوران وبلاگ بازی حقیر تمام شده و از این به بعد کمتر اینجا خواهم بود و تنها بسنده خواهم کرد به جمله اول این پاراگراف خبری.

این بار دوست ندارم پستی طولانی داشته باشم. برشانه های خسته ی مردی بدون شرح. مردی بدون نام بدون نشان بدو. ن یک شناسنامه ی فردی بدون شرح. مردی غریب و تنها در نیمه های شب. حتا بدون سایه ی سردی بدون شرح. یک کوله بار لبریز از عشق و عاطفه. بر دوش های کوخ نوردی بدون شرح. مردی که ذکر نامش اعجاز می کند. چون نام ذات اقدس فردی بدون شرح. مردی که کوفه کوفه دلش زخم خورده است.