من بیتو هیچم هیچ تر از این بادی که میآید. داشتن رد پای تو کنار ردپای من. بر دشت سپید پوشیده از برف. اما هنوز نه برف اومده و نه تو. سه شنبه بیست و هشتم خرداد 1392. یک نفر گاهی همه است. وقتی غروب یک روز تعطیل. دلم برای تو تنگ می شود. سه شنبه بیست و هشتم خرداد 1392. مرا دلسنگ خطاب نکن! دل من سنگ نبود! دل من تنگت بود. دل تو تنگ یکی دیگر شد. دل من هم سنگ شد. سه شنبه بیست و هشتم خرداد 1392.

اومدم تشکر کنم از محبت های بی دریغ شما مهربانان. به محض دریافت امکانات دوباره به ذنیای مجازی برمیگردم حسابی دلتنگتون شدم. شهر من من به تو می اندیشم نه به تنهایی خویش. از پس شیشه تو را میبینم که گرفتی مرا در بر خویش. از قدیم گفتن هر اومدنی یه رفتنی داره ولی کاش دست روزگار منو از شهرم. شهری که زادگاهم نیست ولی بخاطر انسی که از کودکی.