بعد مدت زیادی بازم اومدم باهات حرف بزنم. میدونم خیلی گذشته حالا دنبال مقصر نباش. گاهی اوقات ادم دلش میگیره و نمیدونه حرفشو با کی درمیون بزاره تو این لحظه ها بهترین دوستت هم برات غریبه میشه. بابا اگه با تو بودم که الان اینجا نبودم که انقدر باهات حرف بزنم که سر تو هم به درد بیاد. میگن هرکی خربزه میخوره پای لرزشم میشینه. خودت خواستی پس آره دیگه. مثلا نماز هم میخونم اما .

گاهی میخوابم به امید اینکه از خواب بیدار نشوم. گاهی میخوابم به امید اینکه از این خواب بیدار شوم. ولی افسوس که هیچ کدام اتفاق نمی افتد. امروز در این پوست جان نمی گنجد. انگار زمین به آسمان نمی گنجد. از اسم تو باز من غزل نوشتم. لعنت به غزل که اسم تو در آن نمی گنجد. تقدیم به تنها کسی که تونست دلمو از آن خودش کنه. شده بود نامش ورد زبانها و هرچه داشت را گفته بود. خسته ام از خدا بودن برای تو.