با ارزويه سلامتي و موفقيت. دلهای یک رنگمان را با این وبلاگ رنگارنگ پیش تو باز کردیم و برای لحظه های شادی و غمهایمان برای لحظه های تنهایمان تو را صدا زدیم و تو را داشتیم. کاش باران بگیرد و شیشه بخار کند. گوشه اي مي نشينم و حسرت ها را مي شمارم و.

ستایش خداوندی را سزاست که تمامی صفتها از بیان حقیقت ذاتش درمانده و بزرگی او عقل ها را طرد کرده است چنان که راهی برای رسیدن به نهایت ملکوتش نیابد. او خدای حق و آشکار و سزاوارتر و آشکارتر از آن است که دیده ها مینگرند. عقل ها نمیتوانند برای او حدی تعیین کنند تا همانندی داشته باشد و اندیشه ها و اوهام نمیتوانند برای او اندازه ای مشخص کنند تا در شکل و صوررتی پنداشته شود. نمیدونم چی بنویسم فقط میخوام بنویسم! من که نه خیلی! .

صبر پیشه کن که وعده خدا البته حق و حتمی است. و مراقب باش که مردم بی یقین و بی ایمان. مقام حلم و وقارت را. تیر اندازی با کمان! چه عالی نشانه گرفتی. و چه خوب رها کردی. آفرین در اولین پرتاب 10 گرفتی! به اندازه تمام شب های دلتنگی ات. و فلسفه ای برقی ات! فقط دیگر بیخیال تیرت شو! امشب تمام آینه ها راصدا کنید.

خیلی وقتا میام اینجا و کلی چیز مینیویسم ولی هر بار ب آخر نوشتهام ک رسیدم اونا رو پاک کردم. میرم وب دوستام ولی بدون نظر برمیگردم. خیلی وقته دلو دماغ هیچ کاریو ندارم. دلم لک زده برای خودم برای اون نیهاشی ک . خیلی وقته دنیا و زندگی برام مفهومی نداره! کاش میفهمیدم هدف خدا چی بود از خلقت انسان! شاید اگه دلیلو هدفشو میدونستم ادامه دادن ب زندگی برام راحتتر میشد! ممنونم ک این مدت منو تحمل کردید. شرمندم ک نتونستم دوست خوبی باشمو محبتاتونو جبران کنم.

هوامو کام م ی گی ری. از مرگ میترسم فقط بخاطر اشك هاي مادرم. به بهشت نمیروم اگر مادرم آنجانباشد. با سلام و عرض ادب و احترام خدمت دوستانی که تو این چند سال بازدید کننده وبلاگ من بودند. به دلایلی برای همیشه از دنیای وب خداحافظی می کنم. هرکی مایل بود ارتباط ما تو دنیای وب ادامه داشته باشه از یوزرهای زیر منو ادد کنه. با موبایل خود مرا بخوانید.

بیراهه ر فته بود م. د ستم را گ رفته بود و می ک شید. زین ب عد ه مه ع مرم را. بیراهه خواه م ر فت. رد پا از خبیثی است مبار ای برف! تو روح آسمان همراه خود داری. تو پیوندی میان عشق و پروازی. تو را حیف است باریدن به ایوان سیاهیها. تو که فصل سپیدی را سرآغازی. من به مدرسه میرفتم تا درس بخوانم. تو به مدرسه میرفتی به تو گفته بودند باید دکتر شوی.

تنهاییم را فقط با توتقسیم میکنم. اینجا رو ساختم واسه نوشتن دل نوشته ها و التیام دردها. پس لطفا به دل نوشته هام احترام بذارید. میدونم که خیلی ها میان وبم و مطالبمو میخونن. امیدوارم به کسی برنخوره و کسی از حرفایی که این وب میزنم ناراحت نشه تو. آهان مشخصه ی اصلی من همین چرتو پرت گفتن منه.

بعد از تو آدم ها تنها خراش های کوچکی بودند بر پوستم. تو بعد از هر زخم تازه ای دوباره باز می گردی. و هر بار عزیزتر از پیش هر بار عمیق تر.