عسل چشم در آستانه فصلی ولرم! فردا تولدمه. 40 ساله میشم! تو آینه یک زن 40 ساله نیست. البته یک دختر 25 ساله هم نیست! چیزی بین این 2. شاید هم تصور من از 40 سالگی اشتباه بود. شاید هم تصور من از خودم واقعی نیست! هر چه هست من اکنون در آستانه فصلی ولرم هستم. حالا که اوضاع ولرم و ملسه شاید بیشتر بنویسم! .

باید سی و هفت سال می گذشت تا مطمئن شوم که قلب ناجورترین عضو حیاتی انسان است. این احساس لعنتی از کجا شروع می شود. هی گرم شدن و سرد شدن. حس های لعنتی که بیشترشان اضطراب و ترس تو را از زندگی بیشتر می کند. حالا گیرم چند حس رنگی هم این میانه باشد.

به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید. هستم , بشدت غرق در زندگی. یک عدد باران بهار هستم. مادر یه نی نی کوچولوی ناز. تمام سعیم اینه که به کوچولوم برسم و نیازهاش رو مرتفع کنم. کوچولومون تریپ دل دردی و جی جی جیغ جیغوئه ولی فوق العاده شیرینه و عزیز. ای کاش اونموقع ها که استراحت بودم دلهره ها و نگرانی هامو کنار می ذاشتم و درسمو می خوندم حال فول تایم در خدمت فسقل خان هستیم و کوووو درس. احساسهای مختلف و چندگانه و حتی متضادی دارم که البته موقع هجوم افکار منفی بهم می ریزم.

به استقبال زمستان می رویم. اولین برف پائیزی سال 92. عادت های غذایی خود را بازبینی کنیم. به استقبال زمستان می رویم. سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت. کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را. که ره تاریک و لغزان است. وگر دست محبت سوی کسی یازی. به اکراه آورد دست از بغل بیرون. که سرما سخت سوزان است. چو دیوار ایستد در پیش چشمانت.

26 فروردین 89 ازدواج کردم و حاصل ازدواجمم دختر گلم فاطمست که با اومدنش عشق منو همسرمو تکمیل کرد. فاطمه جان 1 خرداد ماه پا به این دنیا گذاشت. اینجا از همه چی مینویسم. زندگی را با عشق نوش جان باید کرد. آقای زیپ و خانوم زیگزاگ. من و روزهای فصل سوم زندگی.

نمیدونم چی شد که یهو آدرس وبلاگمو زدم و اومدم اینجا. توی مدتی که نبودم هزار تا اتفاق افتاد. بالا و پایین زیاد داشتم . نمیدونم الان کجام ولی میدونم بین این بالا و پایین درگیرم. هر کتابی که میخونم میگه به بالا فکر کن بالا میری. شاید اون روزایی که خوبم اوضاع واقعا عالیه. الان ۷ صبحه و من دیشب اصلا نخوابیدم! نوشته شده در شنبه س.

تو فقط چهره ام را میدانی . نمیدونم از کجا شروع کنم. تازه میفهمم زندگی بالا پایین داره. روزای قبل از عروس یمنو حمید همش دعوا داشتیم همه گفتن تا حدیش طبیعه ولی خب ما دیگه زیاد شده بود. حالا زیاد نمیخوام باز کنم. خلاصه که 10اردیبهشت گذشت و من یه عروس فوق العاده بدم البته از نظر خودم. ایشالا بعد میام با کلی عکس خوشگل.

خیلی ها کمتر از قبل برای نت گردی وقت دارن و سرمون گرم گوشیامونه با امکانات جالبش. خلاصه که نمی دونم اینجا هستن دوستام یا نه. تهش نوشته ام رو خودم می خونم نوشته ای در سی و چهار پنج سالگی ام. امروز ازون صبح های بی دلیل دلگیر بودنه. ازونجا که تله پاتی ام قویه مطمئنم یکی دیگه ام همین احساسو داره که من بی هیچ مشکلی یهویی و بی هوا هوای دلم گرفته. امیدوارم هر کی هست خدا دلش رو به نور و روشنی باز کنه. متفرقه جات رو کم کردم و به اصل بیشتر چسبیدم. به خاطر بی توجهی به خودم! لبخند زدنمون به هم و بازی .

این همه بی ق راریت از طلب ق رار توست. طالب بی ق رار باش تا که ق رار آیدت. اگر آن یک نفر یک بار قلبت را شکست. تو بارها و بارها خود ان را شکستی. قلب ده ها نفر را. که آن بد یک بار کرد و تو خوب ده ها بار. قلب های شکسته و ساعت شنی. که چه زود دیر می شود.