دل نوشته هاي من از يه قلب شكسته. این بلاگ منتقل شد! ღ پرتو عشق ღ. شاید اینچنین باید میشد . امروز اومدم تا سرنوشتمو عوض کنم . رهرو سیاهی شبم و انگار نوری نیست تا نجاتم بده . تو این مدت خیلی کم چیزای زیادی یاد گرفتم . اما رسم زمونه اینه که همیشه تنها بمونم . اشکامو روش میریزم و .

نوشته شده در جمعه سی ام اردیبهشت 1390ساعت توسط سهیلا. هر شب چشمهایم را می بندم تا پشت پلک هایم بیایی در جستجوی تو کفشی زرین می پوشم. و به فرشتگان یاد می دهم برای ستاره ها شعر بخوانند تا تو هر سپیده از من بپرسی دیشب چه. و من شرمنده نگاهت کنم و حیران بمانم که من هنوز زبان آسمانی را درست. نیاموخته ام و یادم بیاید که روز وشبم باران می بارد تا همیشه خیس باشم. چه خوابهایم صورتی باشد چه یک رویای ساده.

کلاغ و طوطی هردو زشت و سیاه افریده شدند. طوطی اعتراض کردو زیبا شد. اما کلاغ به رضای خدا راضی شد. اکنون طوطی در قفس و کلاغ ازاد است. تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم.

اصلا با مذهب خدا رو نشناختم اما معتقدم که باید سر همون یه ذره اعتقادات ایستاد. گفت روزه هاتون رو بگیرید. همیشه اولین و آخرین کاری که موقع سحر انجام میدم نگاه کردن به آسمونه از همون پنجره کوچیک اتاقم. امسال تو شهر من ستاره ها زیاد نیستن اما به جاش دیگه هر سحر تنها نیستم. چراغ های روشن خونه ها هر سال کمتر میشه.