چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی. به هر حال امروز از کامنتهای وارده متوجه شدم که بازدید این پست.

نامه های عاشقانه ی من برای آقای همسر. خانه ای از شن ومه. کرگدنی که دیگر تنها نیست. آهو نمی شوی به این جست وخیز گوسپند! ارس درختی که . هزار و نهصد و بيست. نه اینکه اول آذر ماه مهمترین روز زندگی مشترک ما نباشد. نه اینکه عشق میان ما کمرنگ شده باشد. جایی هست در افق دید که مرز بین دریا و آسمان قابل تشخیص نیست. گاهی شدت نزدیکی مرز تاریخها و روزها و مکانها و زمانها را در می نوردد.

دفترهای شعرم را فرستادی ته انباری. خاک نشست روی حس شاعرانه. همه هنرم در نوشتن شده نامه های اداری. من را از ته انباری آزاد کن. نه به اندازه ای که. بو سه هات به آدم بال میده. با بوی جادویی نم خاک.

یه چیز میخواسم بنویسم فهمیدم ترجمه یکی از رباعیات خیام! هرچی زور میزنم نمیتونم بفهمم ترجمه کدوم رباعی-ه! I Sent My Soul Through Invisible. And by and by my soul returnd to me.