دير آمدي موسي دوره ی اعجازها گذشته است عصايت را به چارلي چاپلين هديه كن كه كمي بخنديم.

بی آنکه بدانم اتفاق افتاد. عاشقانه هاي يک سگ 65. تازگي ها يک اقيانوس توي گوش چپم به وجود آمده.

امیدوارم حال همه خوب باشه منم که جز دوری شما ملال دیگه ای ندارم. متاسفانه یا خوشبختانه وبلاگ نویسی داره به فراموشی سپرده میشه لاجرا فعالیت منم تو این وبلاگ خیلی کمرنگ تر شده. دوستای خوبی از گردش در فضای مجازی نصیبم شد تا جایی که اتفاقات مهمی رو تو زندگیم رقم زد. دو ماه پیش سفر زیارتی بودم خیلی دوست داشتم این وبلاگو به همون مناسبت آپ میکردم ولی .

شاید نباید بگویم همه بهتر که بگویم اغلب . آن وقتی می ایم که بدانم دقیقآ چه می خواهم بنویسم و اساسآ چه غلطی می خواهم بکنم! وقتی دوباره می ایم که همه بادبادک به دست توی خیابان های رنگی با اسمانی ابی خندان راه بروند! و این هم عشق. کاشکی هایی که کاشته می شوند .

یادداشت های یک ا نسان! فکرای من همشون نوشتهان. میبینمشون تو تخته سیاه ذهنم. لباساشو پوشیده و داره میره بیرون. با یه مکث طولانی میگه دیگه چشاشو باز نمیکنه. بغضش رو میشد تو صداش تشخیص داد. دیگه نمیتونه چشاشو باز کنه. هم این دفعه هم خیلی دفعهه.

فکر کنم گفتن اینکه دیگه نمی خوام بنویسم زیاد هم ضرورتی نداشته باشه چون از این تاخیر طولانی همه چیز معلومه! فقط خواستم باهاتون خداحافظی کنم. برای همه تون آرزوهای خوب دارم. خوش باشید دوستای خوب من. پدر علیرضا وقتی که اون فقط دو سالش بود مرده بود و مادرش با یه مرد دیگه ازدواج کرده بود که حاضل این ازدواج مجتبی بود. مجتبی به عنوان فرزند خلف شده بود عزیز دردونه مادرش و همه اینا علیرضا به سمت دوستی بد و اعتیاد کشوند.

یاد تابستون های همه سال ها افتادم. اما دیگه امشب دووم نیاوردم و اومدم و دا.

یکشنبه 22 مهرماه سال 1386. جمعه 30 شهریورماه سال 1386. وقتی همه ی میوه ها از درخت چیده شدند تازه نوبت سوا کردن آنهاست. وقتی همه ی میوه ها خوب از هم سوا شدند تازه نوبت به چیدن آنها در سبد. و وای به حال من باغبان که با همه ی تلاشم جز مشتی گندیده نسیبم نشد! همه را دور ریختم و. نهالی نو در سرزمینی تازه خواهم کاشتم.