ای گم شدگان در حسرت عشق بیایید آواره ی کوچه های نفرت شویم. دلم برا همتون تنگ میشه بای. از یاد گل ها رفت.

همانها که بدی هیچ کس را باور ندارند. همانها که برای همه لبخند دارند. آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد عمرشان کوتاه است. بسکه هر کسی از راه میرسد یا ازشان سوءاستفاده میکند یا زمینشان میزند. آدمهای ساده را دوست دارم. اینجا که من رسیده ام . ته دنیای بدون تو بودن است! همانجایی که شاید فکرش را هم نمی کردی دوام بیاورم! ولی من ایستاده به اینجا رسیده ام! حقیقت تو و من.

امروز اس اومدازطرف دانشگاه ک برم دنبال کارفارغ التحصیلیم بعد از5ماه. یکی ازبچهاااا باردار حالشم زیادخوب نیس ازم خواسته ک باهم بریم. یه مدت پیش دوباره تی وی اعلام فرمود ک خبری از استخدامی اموزش و پرورش نیس. هفته گذشته بهم اطلاع دادند ک 12 اردیبهشت ثبت نام استخدامی اموزش و پرورش خیلی ذوق دارم. اینقد ذوق و شوق دارم مثل بچه کلاس اولم ک اول مهر میره مدرسه.

باغ باران خورده می نوشید نور. لرزشی در سبزه های تر دوید. او به باغ آمد درونش تابناک. سایه اش در زیر و بم ها ناپدید. شاخه خم می شد به راهش مست بار. او فراتر از جهان برگ و بر. باغ سرشار از تراوش های سبز. او درونش سبزتر سرشار تر. در سر راهش درختی جان گرفت. میوه اش همزاد همرنگ هراس. پرتویی افتاد در پنهان او. دیده بود آن را به خوابی ناشناس. در جنون چیدن از خود دور شد. دست او لرزید ترسید از درخت. شور چیدن ترس را از ریشه کند. دست آمد میوه را چید از درخت. راستش یکم باهاتون حرف دارم.

کاش میشد هیچکس تنها نبود. کاش میشد دیدنت رویا نبود. گفته بودی باتو میمانم ولی. رفتی و گفتی که اینجا جا نبود. سالیان سال تنها مانده ام. شاید این رفتن سزای من نبود. من دعا کردم برای بازگشت. دستهای تو ولی بالا نبود. باز هم گفتی که فردا میرسی. کاش روز دیدنت فردا نبود. این امتحانای پایان ترم که نمیذارن آدم به کارای دیگه برسه. اساتید هم که رحم ندارن. کلا تهدید به امتحان سخت میکنن. اونها رو هم نمره خوب بیارم عالی میشه.

می ترسم بیفتد نقاب خندانی که بر چهره دارم. سیل اشک هایم تو را با خود ببرد. نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند. مثل آسمانی که امشب می بارد. بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند. و چشمانم را نوازش می دهد. تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم.