دل نوشته های یه دختر تنها. دیگه زندگیم داره ته میکشه. این لحظه! همان لحظه ای که بی تفاوت از آن گذشتیم. ای کاش قدرش را می دانستیم. نمیخوام در به دره پیچ خم این جاده شم . بهم یاد دادی که غرورم جای احساسم باشه! بهم یاد دادی حرفم قورت بدم بره تو دلم! بهم یاد دادی اگه خواستم بزنم تو ذوق کسی راحت باشم نترسم! بهم یاد دادی انقدر سرد باشم تا ذوب نشم! بهم یاد دادی ذر ذره ضربه بزنم که یهو نشکنه کم کم خرد شه! تنها نیستم دارم چیزای تازه یاد میگیرم! .

ظ روز دوشنبه ٢ آذر ۱۳۸۸. او با دلی لرزان دعا کرد که خدا نجاتش دهد. روزها افق را به دنبال یافتن کمک از نظر می گذراند اما کسی نمی آمد. سر انجام خسته و از پا افتاده موفق شد از تخته پاره ها کلبه ای بسازد تا خود را از باد و باران محافظت کند و دارا یی های اندکش را در آن نگه دارد.

ای کاش آسمان حرف کویر را می فهمید. و اشک خود را نثار گونه های خشک او می کرد. ای کاش تابستان حرف بهار را می فهمید. و دست او را در دست پاییز نمی گذاشت. ای کاش لبها آنقدربا واژه حقیقت صمیمی بودند. که برای گفتن حقایق نیازی به شهامت نبود. بزرگترین جشن ایرانیان را به همگی تبریک می گویم. یه شب خوب تو اسمون یه ستاره چشمک زنون. خندید و گفت کنارتم تا اخرش تا پای جون. دلم می خواد داد بزنم.