امروز سومین سالگرد روزی است که بهترین هدیه ام را گرفتم. غزل زیر هرچند ناقابل هدیه می شود به همین بهترین هدیه دنیا. و ریخت خاک بشر را در آب چشمانت. نیافریده خودش شد خراب چشمانت. پس از ملائکه شیطان به پای تو افتاد. که غبطه می خورد اکنون خدا به چشمانت. حدود شش شب و شش روز دست و پا می زد. ولی رها نشد از منجلاب چشمانت.

السلام علیک یا فاطمه الزهرا. به زخم های تو باید نمک اضافه شود. دلت شکسته و باید ترک اضافه شود. من از هجوم خزان سوی باغ می ترسم. علی الخصوص به نام فدک اضافه شود. همیشه کوچه دلم را عذاب خواهد داد. اگر به معنی کوچه کتک اضافه شود. صدای در که همیشه نشان مهمان نیست. به این مغالطه باید که شک اضافه شود. به خاطر تو شبی بیت بیت شعر شدم. به بیت آخرتم تک به تک اضافه شود.

پیش من باش که لایق! در خور فهم حقایق بشوم. آمدی برق وش از راه و نشد. تا که ممنون دقایق بشوم. من که از یاس نبردم بوئی. داغ دل های شقایق بشوم. پدرم رفت و مرا شاعر کرد. تو بمان تا که من عاشق بشوم. دوری تو سببی بود که من. م ثل گریه ی هق هق بشوم. گله ای نیست نمی آئی و من.

با آشنایانم غریبم با غریبان دوست. با آشنایانم غریبم با غریبان دوست. با رفتن خود س ست کردی دست و پایم را. من بی تو از دریا چگونه رد شوم بانو. من با چه رو دریا بیندازم عصایم را. آنقدر با مویت تیمم کرده ام دیگر. از یاد بردم دین که نه حتی خدایم را. با آشنایانم غریبم با غریبان دوست. پای غریبی داده ام هر آشنایم را. زیبایی تو باعث خود باوری می شد. بعد از تو پنهان کرده ام آیینه هایم را. به تو مومن شدم و مرتد یاران قدیم. به سرایی نمی ارزد سر ایمان قدیم.

گویی که زیر آب فریاد می زنم. دل من تنگ شده . توچنان تیز که با قاف همه قافله را می خوانی. من زتو برگشتم که نبینی اشکم غافل از. سایه دیوار که می گفت زبان میدانی.

من درد مشترکم مرا فریاد کن. داسواره به دست می گیرم. به چیدن دسته ای از مویت. تا د می که نباشی. کبریتی بر آن ک شم. به تماشای ه زاران تو.