مینویسم چون به زبون آوردن حرفها برام سخته. روز وصل دوستداران یاد باد. خوبیم خداروشکر اما نه دیگه حس اینجا نوشتن هست و نه فرصتش اماااااااااااااااااااا. به یاد همه دوستان هستم و خواهم بود. آقای همسر اینجا رو دید و شروع بخواندن کرد . به جان پسرک قسمش دادم نخواند. میخواستم خواندن متوقف شود اما چگونه . گفتم از لپ تاپ من. برای خواندن استفاده نکن و خاموشش کردم . حساسیتش را برانگیخته بودم . آتش را خاموش کردم .

آشپزخونه یه تنبل خانوم که حالا داره یه کارایی میکنه. کیک ها و نان ها. دوستای گلم هر کی نمونه غذا ها رو درست کرد. بی زحمت عکساشو برام ایمیل کنه تا به اسم خودش تو وبلاگ بزارم. دیگه چه برسه به باونتی اوممممممم. همسرم واقعا خوشش اومد . میتونین امتحان کنین و لذت ببرین . اولین بار از وب شف طیبه عزیز دیدم.

لحظه های به یاد ماندنی ما. الان دخترم 64 روزشه و دو روزه که واکسن دو ماهگی اش رو زده و مامانش در حال مراقبت و چک کردن مداوم دمای بدنش هست. این مدت خبرهای خوبی شنیدم اینکه دوست خوبم نی نی دار شده و الان تو هفته 26 هست. از خدا می خوام غزلش رو سالم و سلامت به موقع بذاره بغلش. داشتم پست های قبلی رو می خوندم که دیدم زمان چقدر زود میگذره. خدایا این روزهای خوش را از ما نگیر.