برای دلم مینویسم که آرام بگیرد. هر روز نزدیک میشوی و دور میشوم. گاهی که دستهای تو را کم می آورم. بغض میکنم ودرنبودتو مهجور میشوم. برگرد برای تو حوا نمیشود این تن. هرچند باز در غیاب تو رنجور میشوم. بگذار تکیه به تنهایی ام دهم بی تو. این روزها عجیب بیاد تو مجبور میشوم. چادری که بوی زهرا میدهد. در هوای کوفه معنا میدهد.

شاعرانه های یک لر اردیبهشتی! دل واژه های شعرمن. کوه بن سر زمین رویاها. من بودمو من تنها با خود. با همرایی که شارژ نداشت. من را کسی حس نکرد. روی شیشه اتاق بی تو بودن. من بیایم و با آستین لباسم پاکش کنم. اگر روزی تو از آنطرف شیشه گذشتی. دروازه قلبت را به رویم بازکن. تا من بکارم گلهای عشقم را. پنجره قلبت را باز کن.

خداوند از تو نخواهد پرسید . دنيا آنقدر وسيع هست كه براي همه مخلوقات جايي باشد پس به جاي آنكه جاي كسي را بگيريم تلاش كنيم جاي واقعي خود را بيابيم.

ممنون از لطف تک تک شما عزیزانممممممممممممممم. مخصوصا قندک عزیزم که اینقدر بهم لطف داشتههههههههههههههههه. شرمنده روی ماهتون که کامنتارو جواب ندادم چون حقیقتا پست قبل رو همسری. گذاشته بود و همینطور عکسهارو. سر فرصت میام و عکس سیسمونی کنجد رو میزارم. سلام به همه دوستای گلم .

انقد سر نمیزنم اینجا دیگه کلا فراموشم شده! خبرا و حرفای زیادی دارم ولی گلچینش میکنم. امشب خواب دیدم که خورشیدگرفتگی شده! با مامانم رفتیم روستا مثلا خونه مامان بزرگم اینا. در حالی که درواقعیت خونه مامان بزرگم اینا توو روستا نیس. مامان بزرگم رنگ به رخسارش اومده و انگاری که جوون شده. یهو دیدم نشستیم داریم ناهار میخوریم و همه جا مثل شب تاریک شده.