هزار ویک شب تردید است. یکی بود مرا می برد یکی نبود. هر نفسی فرو می رود مخل حیات است وچون بر می آید مخرب ذات. به کرشمه مرثیه می خواند شب. و اسکلت جنازه می خواهد. و قدیسانی که با پلکان انسانی به رستگاری می رسند. پا برهنه بر احساساتم دویده اند. به اندیشیدن خطر کرده ام. یکی هست مرا می برد یکی نیست. هزار ویک شب تردید است. خدا رها کرده است مرا. خون کهککشان در شريان جهان جريان دارد.