روزي سر از تابوت بر خواهم داشت و براي شما كه نامهربان بوديد دستي از مهرباني تكان خواهم داد. تو خود از زیباییش بگو. در دستان پر مهر یاس و باغبانش. در عشق گل به نگهبانش. ابنجا دنیا به قیاس عشقت خنده میزند. و تو کجا دیده ای که گل به حفاظت از باغبانش کمر راست کند. کجا دیده ای که کمر گل خم شود تا باغبان کمر خم نکند. بگذار دنیا بخندد به آنچه دیگر ندیده است. که تازه آغاز عشق ابنجا در این باغ بی نشان است. بگذار کابوس پریشانیم را در کنار دستان تو سحر کنم.