صد بادیه را به یک زمان باید رفت. منزل همه درون جان باید رفت. تو پای به راه در نه و. همچنان نمیدونم من بیشتر تلاش کردم یا که بقیه میدونستند اینجا چه خبره . شاید هم یه اتفاق بود یا حادثه! حقیقتا اینجا همه چیز برگشت ناپذیره. تنها اون ته یه چیزی هست. قطعی ترین چیزی که همه بلاشک صاحبش خواهند شد! 6 You will be.

تجربیاتی که همیشه در کلاس های درس دکتر جهانشاهلو به دست آوردم فکر نکم هیچگاه از یادم بره . یکی از نکات بسیار مهم نیازهای ادمی در ادوار مختلف است. نیازی که روزی به سمت ایجاد رشته شهرسازی رفت و بعد از آن به سمت ایجاد سایر گرایش ها از جمله طراحی شهری. ظ ; پنجشنبه ۱٢ بهمن ۱۳٩۱. ترم گذشته و تجربیات جدید. ظ ; پنجشنبه ٧ دی ۱۳٩۱.

پیوندهای مربوط به این پیام. پیوندهای مربوط به این پیام. شوخ طبعی ام را پیدا کرده بودم. و می خواستم با شال گردنی آویزان. و نمی گذاشتم از سرم بگذرد. که از آخرین روز شادم. که به یادش نمی آورم. من طبس را ندیده ام. و همچنین دریا های سیاه و سرخ. این به یادم می افتد.

کوچ نسخه ام را پیچید. و خودی زیر آوارهای دیروز. ننه حاجی وقتی می رفت چشم هایش را پشت در جا گذاشت! این بادام ها هی سبز می شوند. دیوارها بوی ماندن می دهند. باید درختی سر مزارش بکارم. به آخر بسم الله نرسیده نفسم می گیرد.

امان از تهی بودن رشته های معماری و شهرسازی در ایران و متخصصان! تهی تر از آن. کنفرانس بعدی در سنندج برگزار شد که سطح علمی فوق العاده پایین و نا امید کننده ای داشت. تنها مطلب دلخوش کننده مردم مهمان نواز و صمیمی و دوست داشتنی سنندج بودند که با برخورد خوب و مهربانشون فقط خاطره ی خوشی از یک سفر به یادماندنی برای ما به جا گذاشتند. شرکت کنندگان در کنفرانس فقط در حال شکایت از سالون و محل اسکان و پذیرایی و . بودند! انگار نه انگار که تشریف آورده اند برای کنفرانس! متاسفانه در شمال کشور ما نیز همین مساله به چشم می خ.

وقتی کسی نبوده که دیگه تعارف نزده باشه بهش! .