وقتی بدنیا می آئیم درگوشمان اذان میگویند. و آنگاه که میمیریم برایمان نماز می خوانند. چقدر کوتاه است فاصله ی اذان تا نماز. در دهکده جهان دهاتی شده ایم. قانون جدید مالیاتی شده ایم. از بس که نوشتیم و به تصویب رسید. منشور بلند بی ثباتی شده ایم. سخت است دلت دوباره آدم بشود. می ترسی از اینکه شانه ات خم بشود. اگر خطا کنی می گویم. از نمره ی انضباط تو کم بشود. یا در دو محل عیار لاتی باشی. این بار بکوش وام اگر قسمت شد. شاد و رها از خویشتن نیلوفر آبی.

نکبت گرفته است تمام قبیله را. فردا به وقت خنده ی تلخ سپیده دم. سردارهای عاطفه را دار می زنند. وحشت به چشم های زمان رخنه کرده است. فریاد های ثانیه بیداد می کند. شمع نگاه خاطره خاموش می شود. یک ماه پیش قافله ای از دیار آه. بر سرزمین خاطرمان سلطه کرده است. یک ماه پیش قبله ی ما را ربوده اند. دین را به ترس داده و گشتیم غم پرست . حالا به دور قلعه ی قلب من و شما.

طوری که حتی خودت از این عشق بویی نبری . لحظه هاي واپسين ديدار بود.

گفتگو با دکتر اسماعیل امینی. مشکلات مورخ تئاتر در ایران. گفتگوی من با شهرام زرگر. گفتگو من با دکتر شهبا در مورد سینمای دینی. بررسی تطبیقی فن شعر ارسطو و بوطیقای خواجه نصیر. تفسیر بر شطحی از شبلی. معرفی و شرح رساله الغفران ابوالعلا. ترجمه چند فصل از بوطیقای ابن سینا. فن شعر ارسطو در جوامع اسلامی. بررسی مفهوم تراژدی و کمدی در دیدگاه خواجه نصیر. تحلیلی نو بر نمایشنامه ی اتللو ی شکسپیر. ماجراهای تئاتر از مدرنیته تا .

تصوير بالا عکس يکی از مجسمه های هنرمند توانای سيستانی استاد حميد رضا آويشی است. مجسمه هم اينک در موزه ی ونيز در ايتالياست. آدم و حوا در همه اديان محترم و مقدس بوده و اين اثر در اصل به معناي يكي بودن همه انسان ها است و اين كه همه از يك اصل و ريشه هستند. نشانه ديگر اين مجسمه نماد زن و مرد يا زنان و مردان است و در واقع يك اتحاد و وابستگي هم در آنان ديده مي شود. همه ی نوشته ها با نظارت چيده نشر خواهند شد .

از بر من چو می رود پرسش دیده ی مرا. اشک چکیده بر لب بسته جواب میدهد. من هرگز نباخته ام اما. تو عاشق سرمای من شدی. وقتی همه می خواستند با تن ت گرم بگیرند. تو را تنها نفس های من داغ. مرا تنها نفس های تو داغ. می کند ای رویای سرد. A dog chanches your destiny.