دلم برای کسی تنگ است که چشم های قشنگش را به عمق آبی دریای واژگون می دوخت. فرشته ها دور هم جمع شدند و زیر لب نجوا می کنند. صدای یکی از آن ها را می شناسم او همان است که درست. یک هنرمند که از آستانه شروع کرده و تا پشت دریا ها ادامه خواهد داد. هنرمندی که دوست داشتنی بود و در. و امسال جای او برای فرشته ها خالی تر از چند سال پیش است. و امروز اطراف این هنرمند پرا. روز ها با شادی های توخالی.

باخاطرات محسن افشانی وکیوان ساکت اف. به قول سمانه هرکس توزندگیش یه بار یه تصمیم خیلی بزرگ و مهم می گیره که برای انجام دادنش خیلی با خودش کلنجارمیره. این دنیای مجازی جای مانیست. نه به خاطرتغییرمحسن و کیوان. حالا یا مثبت و یا منفی. به خاطر ادم هایی که توش وارد شدند. این جا با اون روزهای اولی که مااومدیم خیلی خیلی فرق کرده. اون اول های سال87یه ادم هایی این جا بودندکه نفسشون حرفشون برامون حجت بون. نه اینکه بگم ادم های مورددارنبودن. چرا اون موقع هم تک و توکی میشد دید.

با تو بودن توی دنیا واسه من نهایته. همیشه زمان برای طراوت هست. من به جمع بجه های پرشین بلاگی رفتم. نوشته شده در چهارشنبه ۱۳ آبان۱۳۸۸ساعت توسط طراوت. سلام به مناسبت همکاری من و باران می خوام وبلاگمو تازه کنم. همه چی از اول . نوشته شده در دوشنبه ۲۳ شهریور۱۳۸۸ساعت توسط طراوت.