سفره دو سین سیاه و سپید - نیما ماهان. چهار پایه ای خواهم ساخت. آنها را به کول خواهم بست. مهدی موسوی - غزل پست مدرن. من آخرین م ردار سرد این بیابانم. از زندگی تا م ردنم چیزی نمی دانم.

درد نوشته های کسی که شاعر نیست. چندین سال قبل پدرم در یکی از روزهای چل ه ی تابستان بوشهر صاحب فرزند پسری شد که از قضا ساز گریه هایش کوک کوک بود. سالهاست با کفشهای برادر شاعرم الف. دریا کوچه های شعر را عبور می کنم تا این دو سال آخری به خادمی بارگاه شعر پذیرفته شده ام.

دروغ نمی گویم تو زیباترین نیستی. اما من تورا از همه عالم بیشتر دوست دارم. و ندان دور از تو کسی به یادت هرشب. مرا ببخش که تورا تنها گذاشته ام.

پازل های اشتباه زندگیم را برداشته ام به جایش درستی میگذارم تو تنهایم نذار. سلام به دوستان عزیزم همه خوانندگان این وب امیدوارم خوشتون بیاد اما میدونم که هنوز کار داره اما خواهشا نظرات پر از مهرتون رو در قسمت نظرات شعرها نزارید در این قسمت نظراتتون رو بزارید ممنون از وقت گرانتون که به من هدیه کردید. و تو را بیشتر از دیروز. و حرف های بین ما ناگفتنیست. امروز همه حرفایم را از همین چند جمله میتوان فهمید.

هر گونه استفاده ,چاپ و انتشار مطالب این وبلاگ بدون اجازه ی نویسنده غیر مجاز می باشد. با من از دلتنگی هات حرف بزن. محمد حسین ملکیان - فراز. دل نوشته های قوی سپید. کانون شاعران و نویسندگان ورامین. سامانه ارسال و دریافت پیام کوتاه سفیر. با من از دلتنگی هات حرف بزن. بعد از مدت ها سلام و ترانه.

من برای دیدنت لحظه شماری می کنم. مثل سربازاسیری بی قراری می کنم. اعضای وجودم غرق درآرامش است. با تواحساس قشنگ هم جواری می کنم. شب به همراه تمام ابرهای آسمان. دشت اندوه دلم را آبیاری می کنم. یاد توشیرین ترین رنج است باورکن که من. جزغم عشق تو خوردن روزو شب درزندگی. مثل چشم روزه دارانی که می جویند ماه.

تنهاییاتو تازه می فهمم! تنهاییاتو تازه می فهمم. دارم به جای تو توو آغوشم. قالیچه پهن رو خاکت رو. می ترسم از جمعیت حاضر. اینا که از بس خودزنی کردن. افتادن و یک گوشه بیهوشن. می ترسم از رد گلابی که. رو صورتم می ریزه ناغافل. از اسم تو رو دسته های گل. از چای با خرما و عطر هل. نه میره فکرت از خیال من. نه میره غم از تووی تن پوشم. نه پرچما از روی دیوارا.

از نسخه هام سیگار می سازم با دکتر اعصاب می رقصم . ترانه ها و روز نوشت های احسان رعیت. آدم گاهی به جایی میرسد. که دست به خودکشی می زند. نه اینکه یک تیغ بردارد. قید احساسش را می زند! قد کشیدم شبیه یک گزنه. در شکاف مسطح یک قبر. بین مردن و یا ادامه ی جبر! اهل مردن نبوده ام هرگز. بس که سقف تحملم بالاست. نقطه ی جوش الکلم بالاست . جایی ست که در آن. که برای نگفتن دارم . کسی را دعوت نمی کنم.