مرده ای در آغوش خاک با بدنی متحرک به ظاهر زنده ولی در اصل مردم. چه زود فراموش می شوم. انگار سالهاست که من مرده ام. اما هنوز ذهن زخمی ام. یاد تو را نشانه می رود. اگر می دانستید که یک محکوم به مرگ هنگام مجازات تا چه حد ارزوی بازگشت به زندگی را دارد انگاه قدر روزهایی را که با غم سپری می سازید را میدانستید.

دیگر پیام هایت نمی رسند , سیم بانان را خبر کن . سالهاست در گلو مانده اند! کم کم دارد به بغض هایم هم. من که تا حالا اونجا نبودم. اما وقتی دستامو می ندازم دور خودم و خیال می کنم. که اونجام خیلییییییییییییییییییییی آروم می شم. ولی خیلیییییییییییییییییییییی سبک می شم. وقتی تو این خیال ها و رویاها سرگرمم. بیا تو بغلم ساناز .