همینه دیگه وقتی آدم دچار اسمش نبر می شه حتی اسم و فامیلش هم یادش میره چه برسه شناسه کاربری و رمز عبور و . چند وقت که نبودم حالا هم که می خواستم سری به وبلاگ گشنگم بزنم. رمز و شناسه را به کل فراموش کرده بودم. عجب رسمیه یهههههههههههههههههههه رسم زمونههههههههههههههههههه. قصه آلزایمر ووووووووووووووووووووو درد بی درمونهههههههههههههههههههههههه.

نوشتن همیشه راحته و همینطور تحلیل کردنش اما اصل. صراط مستقیمی جز علی نیست. اصلا معنیشو می فهمیم یا اصلا. چرا همیشه در امر حرف زدن مثله بلبل چهچه می زینیم در وقت عمل چون نقطه غم تنها و ساکت می شینینم. قربونش برم آدمی هم که استاد بی وفاییه.

یک شبی مجنون نمازش را شکست. بی وضو در کوچه ی لیلا نشست. عشق آن شب مست مستش کرده بود. فارغ از جام الستش کرده بود. سجده ای زد بر لب درگاه او. پر ز لیلا شد دل پر آه او. جام لیلا را به دستم داده ای. وندر این بازی شکستم داده ای. نشتر عشقش به جانم میزنی. دردم از لیلاست آنم میزنی. خسته ام زین عشق دلخونم مکن. من که مجنونم تو مجنونم نکن. مرد این بازیچه دیگر نیستم. گفت ای دیوانه لیلایت منم. در رگ پنهان و پیدایت منم.

اینجا خونه دل تنگیهامه . ازاین جا همه ی حرف ها مستقیم ارسال میشه برای خدا. میخواستم از بزرگی های مادرم. بگم میخواستم از عشق بینهایتش بگم. میخواستم از دل دریاییش بگم . خدایا تو خود میدانی که یک خار در کویر حقیر تر از ان است. که اسمان را تعریف کند . و فقیر تر از ان که محبت و وسعت و عشق بی نهایتش را جبران کند. خدایا حقیرم و فقیر و تو غنی و عظیم. تو خود جواب بزرگی اسمانم. هم دو دله که بباره یانه! گفتم تا از نو شروع کنم از صفر. از همان قطره های باران. یکی از همان نقطه ها.