ادمین قبلی صاحب این نام وبلاک .

می دوم شب را پر از شوق رسیدن تا ببینم نام زیبای تو را در صفحه های صبح گاهی . خورشید پشت پنجره ی پلک های من. طلوع کن امشب برای من. می ریزم آن چه هست برایم به پای تو. حالا بریز هستی خود را به پای من. وقتی تو دل خوشی همه ی شهر دلخوشند. خوش باش هم به جای خودت هم به جای من. تو انعکاس من شده ای . تکرار می کنند تو را در صدای من. که عشق تو جرم است هیچکس. در شهر نیست باخبر از ماجرای من. شاید که ای غریبه تو همزاد با منی. چقدر مثل تو هستم! پر از زخم هایی ست.

اصلاح طلبان آخرین امید پایگاه اجتماعی روحانی. لینک یادداشت در پایگاه خبری تحلیلی افکار نیوز. در همه توافق نامه ها.

کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سیاهی نگاهدار دلی را که برده ای به نگاهی. به پایان آمد این دفتر . در این جا تخته شد! برای همیشه . نیست باور کردنی ام ا تو باور کن دل من. آن چه من می بینم و بر لوح باور می نویسم .

گاهی یک حرف تنها یک حرف نیست. روز دختر است و پیام های جورواجور, و تمام کسانی که تلفنی یا پیامکی یادآوری می کنند که در یادشان هستم. سرشار از احساس خوب میشوم وقتی در خاطر عزیزانم ماندگارم,وقتی برای شنیدن صدایم چندبار گوشی و چندبار خانه را شماره گیری می کنند تا صدایم را,از پشت سیم ها بشنوند. اینها همه جای شکر دارند و من شاکرم خدایم را ک هر که خواهد را عزیز می کند. عزیز شدن, محبوب شدن, حس خوبیست که به انسانها القا میشود و قدرتی عظیم می دهد, چیزی شبیه قدرت عشق. آن چیز که در جستن آنی, آنی.