گاه سکوت یک دوست معجزه می کند و تو می آموزی که همیشه بودن در فریاد نیست! بیمارستان ح. بابا رو راه ندادن و گفتن باید پایین بمونه. من و مامان رفتیم بخش جراحی زنان. تو آسانسور یه آقای خدمه میان سال ایستاده بود. انگاری داشت باخودش حرف میزد اما بلند بلند. قدیم یه طبیب بود یه شهر. الان یه آدم و چن تا دکتر بالا سرش. نمیدونم با نظرش موافقم یا مخالف اما هنوز حرفش ذهنمو درگیر کرده! میگم خوب اخه تموم شده میگه عیبی نداره همونجوری ببر! .

اول از همه مرسی که لطف کردیو اومدی وبم. من علیرضام تو 12همین روز از 12همین ماه سال 66 دنیا اومدم. یه پسر مغرور اما در حد طبیعی نه کاذب. حال و هوای دلم اکثرا ابریه. یه زمانی دست شیطونو از پشت. می بستم اما الان حوصله ی شیطونیو ندارم. هیچ کسی تو قلبم نیست آزاد آزاد. عاشق پیانو و گیتارم با زدن این دو سازه که آرامش میگیرم.

می دانم که در ایام نوروز خیلی از شما سرتون شلوغه . ولی مایل بودم به عنوان عیدی هم که شده یک کتاب خوب معرفی کنم که امیدوارم از خوندنش لذت ببرید . هستش پیشنهاد می کنم خواندن این کتاب را از دست ندهید . نه چنانم که تو گویی. نه چنینم که تو خوانی. و نه آنگونه که گفتند و شنیدی.

خب تو اگه دوست میخواهی من و اهلی کن. جای تاسف است دوست فراموش شود. انقدر بزرگ که دیگه نمیتونم بنویسم. انقدر بزرگ که زور بازوانم قلمم تنها به چند کلمه که این روزها استاتوس میگویندش میرسد. دلم نمیخواست بزرگ بشم هیچ وقت. اونایی که من و میشناسن میدونن چی میگم. دارم تلاش میکنم بشم همون نوشین قدیمی . چه خوب چه بد! من بیشتر دوستش داشتم! یه نوشین پر انرژی ! .

زادروزت را در اتاقم جشن می گیرم. خودت که نیستی اما عکس چشمانت را روبرو به نگاهم می گذارم تا شاهد باشد که سخت خوشحالم. زادروزت را ستاره های آسمان جشن می گیرند. تو که دیگر نگاهشان نمی کنی. تو که دیگر به هیچ چیز نگاه نمی کنی. تو که دیگر عشق را فراموش کرده ای. اما من به میهمانی شان می روم و با شعرم خورشید نگاهت را مهمانشان می کنم. چشمهایی به روز خیره مانده اند. چشمهایم به تو خیره مانده اند.

حافظ خلوت نشین دوش به میخانه شد . از سر پیمان گذشت بر سر پیمانه شد. عید غدیر خم عید غرور. ๑ ๑نگار و نازی๑ ๑. ๑ ๑من فرزاد 15 واحد پاس کردم๑ ๑.