من خستگیم را در دل و دلم را در خنده های اجباری پنهان میکنم. وقتی دنیا برایم یک نیمکت یکنفره می شود. وقتی حسی بارانی درگیرم می کند. وقتی هر قطره ی باران چشمانم را خیره می کند. وقتی صدای باران با روانم بازی می کند. وقتی اشکهایم را زیر باران گم میکنم. وقتی بوی باران پریشانم می کند. وقتی دنیا برایم یک نیمکت یکنفره می شود. وقتی میفهمم هیچ خیابانی تحمل قدمهای خسته ام را ندارد. تازه متوجه میشوم تنهاتر از همیشه هستم. ای کاش این هوا به جای این همه بغض.

ومن شدم کسی که دیگر خودش نیست. گاهی شاید لازم باشد از یاد ببریم. یاد انهایی که با نبودنشان. بودنمان را به بازی گرفتند. به تنهایی عادت کرده ام با اینکه. گاهی دلم میخواهد عزیز کسی باشم. همیشه میگن یکی بود یکی نبود. کاشکی غیراز خدا هم هیچکی نبود. داشت از تنهایی اش میگفت. اما صدای بوق پشت خطی امانش. گفتی هر چه بدبختی کشیدم. برم در خونش بگم .

عشق گرانبهاترین خلقت در زمین و اسمان است. عادت کرده ام از .

به وبلاگ عاشقانه من خیلی خوش اومدین. روزگاریست همه عرض بدن میخواهند. همه از دوست فقط چشم و دهن میخواهند. گرگ هایی که لباس پدری میپوشند. آنچه دیدنت به مقیاس نظر میسنجند. عشق را همه با دور کمر میسنجند. دوست دارم كه بداني دوستت دارم . نه خواب و خیالی! .