من الان باید غمگین و دپرس باشم و حتی روی نگاه کردن به خودم هم نداشته باشم. باید گریه کنم و به خودم فحش و بدو بیراه بگم. ولی پوست من این چند ساله تو آمریکا خیلی کلفت تر از این حرفا شده. یه چند روزی ناراحت بودم و تصمیم واسه آیندم گرفتم و خودم یه سری کارها کردم که کسی به جز من و آدمایی که این پست رو می خونند نمی دونند. به خواهرم گفتم که من یه چند سالی نمی خوام درس بخونم و استراحت کنم! تصمیم گرفتم که یه سالی از دانشگاه مرخص.

چه ادم بیکاریه که هی میاد وب رو وامیکنه ببینه من آپ کردم یا نه! بابا فامیل فضول تو ادم نمیشی. چه خانواده دایی فضولی وسایر بستگان. وبلاگي كه خودمو و زندگيمو با نشوني كامل مينوشتم. همتونو ميخونم و مينويسم البته با يه نشوني ديگه تو يه صفحه ي جديد. چهارشنبه بیست و هفتم فروردین 1393. سلام و درود بر لیلا و خانواده محترم. هفت سین تون خیلی جالب بود. امکانش هست چند تا نکته به شما بگم.