زیر طاق طاقت لب ها. وقتی در عمق چشمهای تو. هم گریه ات می شوم. از تکرار این روزهای مصلوب. که قربانی فاصله شده اند.

هق هق گریه ما غمزدگان را نشنیدی. که در گونه ی الفاظ. از نای مرثیه ام ترانه می روید. اشک هایی از جنس هرگز.

به عمل كار برآيد به سخنداني نيست. سروده هاي سه گاني از پارسا خسروي. من نمایشنامه نویس نیستم . من شاعر نیستم اما گوته را میپرستم . با توماس مور زندگی میکنم . با شیلر خاطره بازی می کنم. هنوز روی بخار شیشه حکاکی می کنم عشق. از بین مقاله های روزنامه جدایش می کنم! مابقي اطلاعات در پروفايل.

چقدر آفتاب زمستان تنبل است. باید نوشت تا خفه نشد. ای در دل من میل و تمنا همه تو. فقط آخرین باری که چش دوختم به کیبورد و یه سره نوشتم رو یادم نمیاد. آخرین باری که نوشتم و اشکام رفت لابه لای دکمه های پرصدای کیبوردم یادم نیست. اینجارو حتی اگه هیشکی نخونه و هیچ لایکی زیر پستت نباشه حداقلش اینه که دیگه دلت خالی شده . چیزی که این روزا اصلا ندارم . فردا ساعت 7 صبح باید برم برای آزمون شهر .

آنقدر که طعم قهوه ها شیرین است. باران و روزهای بهاری و دردو درد. حتی میان خاطره هایت پی ام نگرد. میلی به جام زندگی ام نیست بعد تو. بازنده ایم هر دو میان تب نبرد. سیگارمیکشی و جهان تلخ میشود. بیزارم از دود و دروغ و هوای سرد. گاهی جهان حوصله اش سر میرود .

بهانه هام به سمت تو. به عشقت شعله ور میشه. چه حسی قسمت من شد. دلت هم صحبت من شد. اگر زمین بگذارد سهم چشمانت خواهم بود. صبح را راس ساعت چشمانت بیدار میکنم. با تو بودن ها را.

مثل یک کودک که چندی میشود بابا ندارد. قلب من جایی برای عاشقی حتی ندارد. مانند سربازی که وقت پاسبانی. شوق تکیه دارد و دیوار پشتش را. خاطرات با تو را مرور نکنم. که خیابان های با تو خاطره دار را. زندگی آنقدر طولانی نیست که.

تنها كسي كه مي تونم با يقين بگم سهم منه خداست. لحظه ي ديدار نزديك است. باز من ديوانه ام مستم. باز گويي در جهان ديگري هستم. نخراشي به غفلت گونه ام را تيغ! نپريشي صفاي زلفكم را دست! آبرويم را نريزي دل! لحظه ديدار نزديك است. همه ي كسايي كه بودن و الآن نيستن. اونايي كه هستن ولي پيشم نيستن. اونايي كه به فكر اينن تنهام بذارن. اونايي كه ميخوان بيان پيشم. اونايي كه خيلي بي وفان مثل مهدي.

ღ ღ بانوی آفتاب ღ ღ. دلخوش عشق شما نیستم اے اهل زمین بخدا معشوق من آט بالاییست. دعاهای چند ساله ام را.