تا من تمام دارایی ام را به حرا ج. من هر روز را مردم. و پایش را امضا کردم. می جنگم در برابر هیچ. من زندگی را بعد از تو هیچ می د. بی تو زمستان درمار از روزگار د.

دلم را ورق می زنم به دنبال نامی که گم شد در اوراق زرد و پراکنده ء این کتاب قدیمی به . شب با گلوی خونین خوانده ست دیر گاه. یک شاخه در سیاهی جنگل به سوی نور فریاد می کشد. مرغ دریا بادبان های بلندش رادر مسیر باد می افراشت! .

خدا با همه عظمت و مهربانیش با توست. و باز امروز بجای دوستم اومدم سرکار. الینای من سه ماه و پنج روزش شده . ولی هر روز که می گذره نگران ترمیشم و دلوا پس تر این یعنی مادر فکر کنم. دلم برای اینجا و دوستایه وبلاگیم و لینکایه وبلاگم تنگ شده بود.

اینجا از حرف هایی دم میزنم. که در دنیای واقعی جرات کلمه. حرفهای یک خانوم مهندس معمار. که گاها طعم باران میدهند . و عشق صدای فاصله هاست. فاصله هایی که غرق ابهام اند! باید همه چیز را تجربه کنی. اگر وبلاگم گم شود,هویتم گم میشود.

اصولا مردها احساس نیاز میکنند نه احساس دلتنگی. بعضیا هرکی خورد به تورشون عاشقش میشن . نمیدونم معجزه ی آهنگ یا معجزه ی خاطره یا معجزه دل نرم و نازکه. که با شنیدن یه آهنگ حال و هواش بد میشه . اشتباه ما اینست که خیال میکنیم انسان ها در اوج بحران خودکشی میکنند! کفش ها.

براي روز مبادايي كه نميرسد. اتفاق را نداني و بيفتد. بس كه خدا درونشان بيداد ميكند . بس كه از چشم هايشان ميريزد بيرون . درونشان هم انگار كمتر به ديوارهء قلبشان ميكوبد . كمتر در چشمهايشان خدا ميبيني . بعضي از بزرگها اما هنوز قلبشان تند ميزند. به سبك سارا نوشت! بگو خود.

طاعات و عبادات همه تون قبول باشه. ببخشيد كه نبودنم طولاني شد . اومدم همه تون رو دعوت كنم. براي خوندن ادامه مطالب وبلاگ به خونه جديدمون. در عوض مي تونيد اينجا. مهمون نوشته هاي ما باشيد. السلام عليك يا عيد اوليائه. وقتی درب خانه ام را کوبیدی می دانستم آمده ای! پیش از این نیز آمده بودی. درست سر وقت! دویدم و مقابل آینه ایستادم . و تو می خندی .