با غرور بی اندازه ات. به دختری که عاشق توست. به تو تکیه کرده . با تکیه به غرور تو. در این دنیای پر از نامردی. چهارشنبه 20 مهرماه سال 1390. منو ببر به اون سالی. به روزی که منو دیدی. که با من روبرو میشی. یه جور زل بزن انگاری. به اون روزا که می خوامو. به اون شبا که خندونم. منو ببر به اون لحظه.

رفتم دیدیم نوشته خدا من خیلی تو رو دوس دارم. خدایا خودت راه گشای تمام بی پناهان هستی.

می شه موند و هيچی نگفت . می شه يهو سرريز شد و فرياد زد و فرياد زد و . پشيمون شد! می شه خنديد . می شه در جواب زهرمار! گفتن ديگران به لبخندت . می شه خوار شد . می شه کوچيک شد . می شه انقدر دوست داشت که همه چيز رو تحمل کرد و به رفتن فکر نکرد . می شه دوست داشت . انقدر دوست داشت که موقع فرياد زدن ته دل به خودت فحش بدی که چرا داری سر عزيزت داد می زنی .