کاشکی دلت سنگ نبود دلم برات تنگ نبود. اگر مرده ای بیا و مرا ببر. من در غیبت پر سوال تو. چقدر ترانه سرودم - چقدر ستاره نشاندم -. که حتی یکی خط ساده هم به مقصد نرسید -. که دیگر هیچ کسی در خاموشی خانه. خواب باز آمدن مسافر خویش را نمی دید. من نام کوچه های بسیاری را از یاد برده ام. نشانی خانه های بسیاری را از یاد برده ام . و اسامی آسان نزدیک ترین کسان دریا را -. هیچ نامه ای به مقصد نمی رسد -.

تشنگی بهانه بود آب رابا لیوان دهنی تو میخواستم. فک کنم عشقم ولم کرد فک فکنما اخه خبری ازش نیس اخ چقددلتنگی سخته نه به اون روزا که هرروز صداشومیشنیدم وبهش میگفتم نه نه به امروز که ارزوم شنیدن صدای دوبارشه چقدصداش قشنگ بودای کاش ضبط میکردم هرشب گوش میدادم ای کاش اونقدی که عاشقش بودم دوسم داشت.

ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﮕﯽ ﺩﻝ ﺟﺎ ﺑﺸﻮی. ﺑﯿﻤﻪ ﯼ ﻋﻤﺮ ﺩﻟﻢ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﺸﻮﯼ. نفس هایت تنها بهانه نفس کشیدنم.