پای خدا به خانه ما باز شد. زنی که ابیات زندگی اش یک شاه بیت غزل دارد و یک پرنسس زیبا. هر بار که دخترم می خندد. روی لب هایم قاچ می خورد. به شما فکر هم نکنم. از شماست هرچه می نویسم. اینجا فقط واقعیت می خوانید! من و خانواده ام. خود کرده را تدبیر نیست.

لاحول و لا قوة الا بالله العلى العظیم. مادری های من بچگی های تو. ثانیه هایی شبیه راز تولد.

Happiness is found in little things.

می نویسم تا گواهی باشد بر بودنم و عهدهایم! بسان رهنوردانی که در افسانه ها گویند. گرفته کولبار زاد ره بر دوش. فشرده چوبدست خیزران در مشت. به تو نامه می نویسم. خودم برای روییدن سبزه ها باریدن گرفتم! به آسمان گفتم سبزه ها بی آفتاب سبز نخواهند شد. ابرهایش را به من هدیه کرد! به آسمان گفتم دلم تاریک شده است. آسمان همه ستاره هایش را در بقچه شب پیچید.