دلنوشته های یه دختر پاییزی. خيلي وقته كه ديگه لباساي قبلم اندازم نيست اما. ازينكه ميبينم فرزندم روز به روز با بزرگ شدنش لباساش ديگه اندازش نيست حس خيلي خوبي دارم. چاق شدم و اندامم ديگه مثه قبل نيست. اما وقتي فرزندم و نگاه ميكنم و قد و بالاشو ميبينم ذوق ميكنم. خيلي وقته كه ديگه وقت نميكنم ارايش كنم . اما وقتي فرزندم اراسته است و زيباست همه چي يادم ميره. همه ي اين خيلي وقته ها رو با يك لبخند پسرم عوض نميكنم. دلم ضعف میرود برای دنیای مادری.

ای نفس ها به فدای کف نعلین شما.

امشب شب تولد پسر قشنگم امیر حسین. حالا دیگه امیر من 9 ساله شده و به قول باباش یه مرد کوچک. عزیزکم وقتی به دنیا اومدی فهمیدم برای یک مادر هیچ چیز شیرین تر از ان نیست. که کنار کودکش بخوابد و نفس او را روی گونه هایش احساس کند. فهمیدم حالا دیگه خیلی ارزوها دارم . قشنگم اینو بدون خدا هر روز یه هدیه به بنده هاش میده و تو و برادرت قشنگ ترین. هدیه هایی بودین که خدا به منو و بابا داده. برایت از طلا تختی را . مسیری رو به خوشبختی را . برایت عمر نوحی را . وقاری همچو کوهی را . برایت صبر ایوبی را .

مورد داشتیم پسره هدفش از مدرسه رفتن فقط این بوده که. یاد بگیره اسم و فامیلیشو بنویسه. ولی از ترس سربازی الان درحال کار روی پایان نامه دکترای تخصصیشه.

باز کن طره گیسوى کمانت بنشین. بنشین تا که بگویم ز فراغت بنشین. آه ای چرخ فلک چرخ بزن بخت مرا. به پرشین بلاگ خوش آمدید. خسته ام از همه ایام خدا میداند. روز و شب مرده ام انگار خدا میداند. شعر من زخمه سازیست که در کوته عمر. کوک من نیست صدایش که خدا میداند.